About writing. From perfection to restriction
byMieke Mosmuller
18-06-2014
7 comments
When one writes a book, as I often do, one also has an ideal image in ones/his mind. I can’t say that I have this image in my head; I would rather say that I carry it in my heart. This ideal image wants to be described. The difficulty is though, that the theme is perfect in a way, it is a comprehensive whole, carried in the heart. But it can only emerge in a line of thought. Human thought that is put into words cannot be comprehensive; it has to be surrendered to time. Thoughts and words pass in the element of time, there is no other way. So it has to be the diversity, the abundance of thoughts that can only approach the original fullness of the theme.
Whenever one starts writing, one comes at crossroads where there has to be chosen in which direction one wants to go. While writing or speaking it is impossible to go all the ways together. One leaves all the other possibilities behind, and one follows that one road - and it restricts ones possibility to approach the ideal image. One can feel it as a human incapacity. One has to go into the flow of time and can only achieve something while flowing along with time. The line of time has to become an embracing movement; one must find a way to express ones thoughts in a different way.
In the course of my thinking life, I have experienced how confined human thinking is (I never exclude myself in examining this). It is not even the content of thought, it is the tense way in which we form and combine our concepts. At the moment that we have chosen a special road, the other roads are forgotten, and our thinking has become a little bit more restricted. We don't even notice that in maintaining all our opinions we maintain our pettiness. That is why discussion is such a hopeless undertaking. For it is the modern mind that is restricted, and that wants to be restricted.
After this interlude of reflection on the process of thinking and writing, in the next blog I will try to reflect on a development of the living beings that evolve from perfection, from the ideal of evolution to a finished, an exquisite moral human being.
Place Charles de Gaulle, ParisAbout writing. From perfection to restriction by Mieke Mosmuller
Whenever one starts writing, one comes at crossroads where there has to be chosen in which direction one wants to go. While writing or speaking it is impossible to go all the ways together. One leaves all the other possibilities behind, and one follows that one road - and it restricts ones possibility to approach the ideal image. One can feel it as a human incapacity. One has to go into the flow of time and can only achieve something while flowing along with time. The line of time has to become an embracing movement; one must find a way to express ones thoughts in a different way.
Now that I have started to write short texts for a blog, I come across this problem in a new way. I have been in Paris several times. When I was young, people walked from the Champs-Elysées to the Place de l'Étoile - now they go from the Champs-Elysées to the Place Charles de Gaulle. Whatever the name of the place is, it has the shape of a star. From the Arc de Triomphe one can choose a lot of roads. The same thing occurs to me while writing the blog texts. While writing about the reverse thinking about evolution I had to think about two flows of time, a proceeding flow of time and a reverse flow of time. But while writing this, I imagined how one could think the development of the different kinds of animals up to the human being also in a reverse way. I will try to write about this idea in a following blog. Besides, people also react to the published texts that could also be a subject for a new blog text...
In the course of my thinking life, I have experienced how confined human thinking is (I never exclude myself in examining this). It is not even the content of thought, it is the tense way in which we form and combine our concepts. At the moment that we have chosen a special road, the other roads are forgotten, and our thinking has become a little bit more restricted. We don't even notice that in maintaining all our opinions we maintain our pettiness. That is why discussion is such a hopeless undertaking. For it is the modern mind that is restricted, and that wants to be restricted.
After this interlude of reflection on the process of thinking and writing, in the next blog I will try to reflect on a development of the living beings that evolve from perfection, from the ideal of evolution to a finished, an exquisite moral human being.
Place Charles de Gaulle, ParisAbout writing. From perfection to restriction by Mieke Mosmuller
Comments
-
From Emma Bergen @Ja....in mijn beleving ontaardt een discussie tussen niet gelijkgestemden niet zelden in een gelijkhebberig dispuut. Omdat de angst om het eigen ongelijk vertroebelend werkt, de blik doet vernauwen - jij noemt het de bekrompenheid van het menselijk denken als ik je goed begrepen heb. Wat het schrijven aangaat.. schrijven, ook weer in mijn beleving.. is hoofdzakelijk luisteren naar datgene wat tot woorden omgevormd wenst te worden. Als dat waarachtig het ideaalbeeld vanuit het hart is, kan je toch zelden de verkeerde afslag nemen? En daarbij denk ik aan woorden in Prediker: 'Er is voor alles een tijd onder de zon'. Vertaalt naar nu: een brede plank in mijn boekenkast is voornamelijk gevuld met jouw boeken... allemaal verschillende wegen vanuit jouw ideaalbeeld. Ik maak met liefde nieuwe ruimte in die kast!
-
From Emma Bergen @ik schreef: vertaalt. Moet natuurlijk zijn: vertaald....
-
From Mieke Mosmuller @Dank voor je commentaar, waaruit blijkt dat iets niet duidelijk geworden is. Ik bedoel niet dat je bij het kiezen van een weg de verkeerde weg inslaat, maar dat je niet anders kunt dan voorlopig één weg in te slaan. Zou je je niet telkens weer bezinnen op het ideaalbeeld, dan zou je tot die beperktheid komen, die ligt in het steeds verder vervolgen van die ene weg. Uit de brede plank in jouw boekenkast blijkt hoeveel woorden ik nodig heb om dat ene ideaalbeeld, dat zich steeds verder ontvouwt, te benaderen!
-
From Emma Bergen @Dank je wel Mieke. Maar jij was wel duidelijk. Ik heb het 'verkeerde' beeld gebruikt. Ik had moeten zeggen: andere weg. Geen misverstand hier hoor. Wat de hoeveelheid woorden betreft die je nodig hebt om dat ene ideaalbeeld te benaderen... : het is een ontvouwen zoals je zegt. Was het niet R. Steiner zelf die zei dat er op één vraag minstens 12 antwoorden mogelijk zijn? En soms heb ik aan een uitspraak van Lao Tzu ook genoeg. Veel dank voor dit alles. Hartelijke groet, Emma
-
From Marie Anne Paepe @Wat is een ideaal, hoe ontstaat een ideaal in de ziel van de mens zijn de vragen die nu voor mij staan. Zoekend naar een antwoord in dit schrijven ervaar ik een ideaal als een idee, maar niet zomaar een idee, neen, het is een idee waarvoor ik plots in vuur en vlam sta - een coup de foudre - en alles in het werk stel voor de realisatie van dat beleefde idee, dat ik een ideaal noem als de verliefdheid die met mij aan de haal ging is geblust en de liefde voor de objectieve idee groeit en groeit.
Mijn ziel zoekt verschillende wegen, die niet de gemakkelijkste blijken te zijn, het lijkt zelfs alsof zij zelf de weerstand is, de onvolmaaktheid zelve ten opzichte van de volmaaktheid - en toch wil ik precies de richting die ik dan uitga. Onderweg vind ik oases waar ik me kan laven aan de bron van het ideaal - de idee - om gesterkt weer te vertrekken in de richting die ik mezelf aangeef.
Dit is een individuele weg èn opent voor mij tegelijk dè weg met de medemens die een volkomen ander ideaal in zich draagt waarvoor hij of zij eens in vuur en vlam stond en de liefde vond - laat die liefde ons verbinden vanuit het hoge ideaal, het mensheidsideaal, dat ons allen verbindt !
Mieke, ik kijk uit naar je volgende blog. -
From Mieke Mosmuller @Misschien is dat volkomen andere ideaal dat de medemens in zich draagt toch opgebloeid uit dezelfde wortelstam van de Idee, en is dat gebeuren juist de verbinding tussen alle mensen?
-
From Marie Anne Paepe @Ja, dat is mogelijk, als je de oer-Idee van de mens bedoelt.