Home
>
Blog
>
Evil - 2

Evil - 2

by

Mieke Mosmuller

12-02-2020 4 comments Print!

Every human being knows evil as he knows himself, for it leaves no one untouched. The saints also know it, they know it even better than the 'sinners', because it becomes conscious in them. A few years ago I published a number of texts about evil and I let the great thinkers and religious teachers speak.


In the last century we have seen a public outbreak of evil in various forms, forms that are still going on. This is something that brilliant people in our modern times have thought deeply about.

It then becomes clear how weak the possibilities for thinking are if one does not have clairvoyant insight - or at least a thinking deepened by spiritual science. Goethe developed a 'power to judge in beholding', that is to say that the facts, the phenomenons, determine judgement. In our time, however, a seeing consciousness must be developed, which arises when the will takes the place of thinking and still cognition is preserved.

When one looks at the images that exist of the Nuremberg Trials and the Eichmann Trial in Jerusalem, one can never come to the conclusion that the evil that was committed during Nazi time was banal.

In any case, I myself have never in my life looked at greater ingenuity, with which the banality is feigned by the defendants.

In the Lord's Prayer it is clear enough that the real evil has to do with the conscious choice in the I. The bread is there for the physical body, the guilt is connected with the etheric, the temptation with the astral - but the evil with the I.

In our earthly realms only human beings can be evil, the animals would not be blamed for this.

Even if the evil deed has to do with desires and anger, whereby the human element is lost, the choice for good or evil takes place in the ego. We are only at the beginning of this kind of evil.

Mieke Mosmuller
Franz Simm, Goethes Faust, Teufelspakt

Evil - 2 by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From Marie Anne Paepe @
    Citaat uit 'Eichmann in Jeruzalem' van Hannah Arendt : "In principe heeft hij heel goed geweten waar het om ging, in zijn laatste woord voor het hof sprak hij van de 'staatlicherseits vorgeschriebene Umwertung der Werte' ; hij was niet dom. Het was in zekere zin pure gedachtenloosheid - heel iets anders dan domheid - die hem predisponeerde één van de grootste misdadigers van zijn tijd te worden. En al mag het 'banaal' zijn, of zelfs komisch, dat men met de beste wil van de wereld geen demonische kant aan hem kan ontdekken, 'gewoon' is het daarom allerminst. Zo vaak zal het niet voorkomen dat iemand met de dood voor ogen - de dood door de strop nog wel - niets anders weet te bedenken dan wat hij zijn leven lang bij begrafenissen te horen heeft gekregen, en dat hij bij deze 'verheffende woorden' de realiteit van zijn eigen dood eenvoudig vergeet. Dat een dergelijk gebrek aan werkelijkheidszin en een dergelijke gedachteloosheid in een mens meer onheil kunnen aanrichten dan alle boze driften die het mensenhart eigen zijn tezamen, dat was de les die men in Jeruzalem kon leren. Maar het was een les, geen verklaring van het fenomeen en evenmin een theorie erover."
    Dank je wel Mieke om dat proces even aan te halen. Het zet mij aan om weer in het gedachtegoed en inzichten van Hannah te duiken, die bij dat proces aanwezig was als verslaggeefster van het tijdschrift The New Yorker.
  • From Kees @
    Hoe deze Blog altijd actueel is, treffend, in alle opzichten! Wonderlijk Dank daarvoor.
  • From Maureen Havas-D’Andrea @
    Here in Australia very recently a person was committed to life in prison for evil, desirous, deeds committed under the influence of the drug ‘Ice’. I am supposing that the I chose in the first place to take the drug and this was the beginning of further deeds of evil.
    Maureen
  • From Theophil @
    Mieke Mosmuller schreibt in Ihrem Roman "INFERNO" : Das "ich2 ist der vierte Teil des menschlichen Wesens, es ist die KRONE, es ist dasjenige, wodurch der Mensch MENSCH ist, Träger des Selbstbewusstseins- aber zugleich Quelle von Egoismus und infolgedessen der Punkt, wo man wählt: gut oder böse.