Home
>
Blog
>
Mindful living

Mindful living

by

Mieke Mosmuller

07-12-2016 5 comments Print!

A few years ago I practised mindfulness for a while. I had heard so much about it, and that it also was accepted - for instance – in the medical world as a form of meditation that is beneficial for body and mind, that I wanted to learn more about it. I bought a book by Jon Kabat-Zinn and started practising. I always want to practise the spiritual paths that I read about, because mere reading doesn't give you the full experience of what it is that you are reading...


I learned to know this wonderful attentiveness in the sense-perception, the being aware of thoughts and feelings. No one could ever want to state that it was not improving the 'being here' in life and the feeling of wellness in the wonderful creation that we call 'world' and 'I'. Mindfulness seems to be an answer to the ever-growing stress of modern life, with all the illnesses that flow from stress. Without this trained attention we become lost in our thoughts about ourselves and our lives, and forget that there is a whole world of beauty around us, a world that needs our attention.

But... While doing these exercises I grasped, of course, the difference from the anthroposophical meditation that I had been practising already for more than thirty years.  Looking at the 'success' of the mindfulness training and the limited interest in genuine anthroposophical meditation, I have to write about this difference, and about why I must conclude that mindfulness meditation is a unilateral, extreme method, which will not only give blessing results, but in the long run will also lead to an important loss.

It is true that we live absorbed in our thoughts and in the extensions of our thoughts (the smartphone in our hands). We forget our surroundings, we forget our body, we even forget that we exist sometimes! So it seems to be the only way to a healing, to finding the way back to the senses, to the mindful ‘being here’ in the world.

In anthroposophy we also want to develop an attentiveness that grows infinitely. But there is a great difference: in this approach it is not pure sense perceptions that are evoked in us, but pure thinking attentiveness. Not simply being absorbed in personal thoughts, but a mindful thinking of perception is what we want to develop. And we do that by getting involved in thinking. We don't look at our thoughts and let them go by, we dive into them and take them as our responsibility; we want to develop them with mindful will.
 
We shouldn’t forget that thinking is half of the whole world. We cannot simply state that ‘being here’ has to do with perception and attention. There is a whole world that is also here, that we forget to perceive: it is the world of our human thinking. And we should recognise that it is not possible to create what our senses perceive -  but that it is indeed possible to create thinking. In perception of thinking we perceive something that we have created, that we are creating ourselves. And it comprises half of the world, all this human thinking - that otherwise slips away from our attention, that slips away from our mindfulness.

So I will start pleading for a mindful thinking, in order that we can create a mindful living that embraces the whole world, including thinking. Then we will not be standing aside, but we will also become active in thinking the sense perceptions.

Mindful livingMindful living by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From Marita Stomp @
    Beste Mieke , wat mooi heb je dat beschreven! Ik begrijp heel goed wat je bedoeld het verschil van mindfull thinking met het aandachtig oefenen van het met aandacht gedachten scheppen .. : Ik heb heel veel gehad aan Ich Denke die Rede (die euritmie oefening) en filosofie van de vrijheid van Rudolf Steiner.daar wordt heel veel duidelijk voor mij ! toch heb ik het verwaarloosd en dat merk ik ! wederom dank je voor de inspiratie . vriendelijke groet ,Marita Stomp
  • From @
    Fijn Mieke dat je dit zo zelf onderzocht en verwoord hebt! Dank!
  • From kweurman @
    Mindfullness deed me altijd denken aan de onbevangenheids oefening , van de 5e ernaast- oefeningen.(neben)
    Is uw ervaring dat door deze wijze van denk meditatie (zoals in deze blog beschreven) behalve de denkkracht tevens de waarneming wordt geschoold, versterkt, verbeterd anders dan door aktief waarnemen? Ikzelf heb niet het idee dat ik beter ga waarnemen., maar ervaar wel het versterkte denken...Hoe ziet u dat?
    En op welke wijze wint de uiterlijke waarneming aan betekenis door de denkscholing?
  • From @
    Beste Mieke,
    Dat zijn heldere woorden die in beweging zetten. Zelf ervaar ik het beoefenen van Mindfulness en geven van Mindfulness trainingen als een zegenrijke stap. Iets wat een zeker tegengewicht kan bieden tegen de denkende-indrukken en invloed van de aanstormende virtuele wereld via smartphone en internet.

    Tegelijkertijd schuilt in het 'slechts'-waarnemen wat sterk binnen Mindfulness beoefend wordt een even grote valkuil zoals jij schetst omdat deze ons evenzeer uit ons midden kan trekken. Willen wij niet verloren gaan in de zintuigelijke indrukken dan zullen wij ons recht moeten houden om van daaruit het evenwicht te behouden. Aan de ene kant is dit de weg 'naar boven', een werkelijke geestelijke wereld in. Een woord dat Rudolf Steiner voor deze beweging gebruikt is volgens mij 'Denkende-Betrachtung', wat zowel het waarnemen als het denken samenvoegt (al weet ik niet meer precies waar ik dat gelezen heb, maar misschien weet jij dit?).
    Iets waardoor we niet alleen stil blijven staan bij de (uiterlijke) waarneming of alleen maar de gedachten (en die waarnemen als voorbij trekkend wolken aan de hemel) maar juist door het denken kunnen doordringen tot begrip, tot begrijpen als activiteit én begripvol zijn naar de ander, onze mede-mens.

    En zeker dit laatste is in mijn ervaring iets dat verloren zou kunnen gaan als Mindfulness zich zou beperken tot 'slechts' het waarnemen (zonder daarmee ook maar iets af te doen aan het belang van zuiver en oordeelsvrij waarnemen!). Het zou namelijk wel leiden tot een zelf 'aanwezig zijn', je aanwezig voelen maar het zou ook kunnen leiden tot de ander 'slechts' als waarneming zien. En dan is nodig om naast het objectieve begrip, de liefde en compassie te blijven ontwikkelen en behouden voor de mens en het 'ik' dat tegenover je staat. Hoe wezensvreemd dit andere ik in eerste ervaring soms ook mag zijn.

  • From @
    Thank you Mieke. Your thoughts reflect much of my own path through mindfulness. There is a section of the 8th Class lesson where Steiner talks about dropping all of our thoughts "letting them flow into the cosmic void" such that one can begin to notice how deeper levels of living thinking are active. He then recommends dropping out of the dream of the heart into deep sleep in the feelings whereby one can become fully attentive to the spirit that flows into this silence. These experiences came alove for me through radical Presence in mindfulness.