Home
>
Blog
>
The conversation

The conversation

by

Mieke Mosmuller

20-09-2017 6 comments Print!

A wonderful point of view on egoism is given in the work of Rudolf Steiner. It is a view that I can fully embrace, and the solution is even more wonderful: a way of conquering a mostly unseen rigid egoism...


In normal thinking we live in our centre, from which we form our thoughts, or from which they seem to form themselves. The centre is a kind of mental heart, that is full of opinions that we love as much as we love our ego. The mouth speaks abundantly from this full heart - but it is not always wisdom and love that are being spoken in this way. When I read the newspapers or see discussions of all sorts, it is always clear that truth and wisdom and love are not the leading factors in what is discussed. It is the rigid unseen system of opinions that is uttered; I mean all the twitters from leaders and followers, for instance. It is rare to read something of a higher level. But the same is also true of the discussions at dinner table. When I was young, my mother sometimes took me with her to a cinema in Amsterdam, where we lived, called Cineac. There were no regular films shown, but always news programs and nature-films, about the life of animals for instance. What I remember from these films is the struggle for the territory, the struggle for the power within a tribe. These images come up whenever I experience these twitters and discussions. They resemble animals that want to defend their territory - only the territory is not land, but a field of opinions.

This can only persist as long as you don't see yourself. The moment you see it, it becomes quite ridiculous. But this moment only comes when we step out of our centre, and look at ourselves from the outside. Then a world of people with opinions appears to which we belong, and in which our own point of view doesn't seem any more important than the view of some other human being. What was a bloated self, inflated with the most important opinions in the world, becomes just one of all these selves, all of whom find themselves the most important self in the world! This new point of view is quite a relief, because suddenly all other human beings are in the same position as I myself... It is a practice of self-knowledge that can only be achieved by stepping away from the centre, to a position where it becomes possible to see oneself as an object.

This wonderful event can be reached by everyone. It is not hard at all. It is philosophically founded by Rudolf Steiner, but also leads to a truemysticpath.

'Thustheinner life of man notonlyelucidatesitself, but alsoexternalthings. Fromthis point aninfiniteperspectivefor human cognitionopens up. Withinglows a light which does notconfineitsluminositytothisinterior. It is a sunwhichilluminates all reality at once. Somethingappears in uswhichunitesuswiththewholeworld. We are no longermerelythe single accidental man, no longerthis or thatindividual. In usthewholeworldrevealsitself. Tousitdisclosesitsowninterconnection, andit shows ushow we ourselves as individuals are connectedwith it. Out of self-knowledge is born knowledge of theworld. And our own limited individuality takes its place spiritually in the great interconnection of the world because something comes to life in it which reaches beyond this individuality, which embraces everything of which this individuality is a part.' (Rudolf Steiner, Mysticism at the Dawn of the Modern Age, GA 7, rsarchive)

Blog176
The conversationThe conversation by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From jozef @
    begrijpbare tekst deze keer ,ook voor niet geletterden...dank U.
  • From Jos @
    Ik verontschuldig me voor een aantal mensen voor mijn in herhaling vervallen, maar toch het volgende: is dit niet wat Rudolf Steiner uitdrukt in de laatste zin van zijn voorwoord bij de eerste uitgave van 'Die Philosophie der Freiheit', te vinden helemaal achteraan in het boek.

    Man muss sich der Idee erlebend gegenüberstellen können; 'sonst' gerät man unter ihre Knechtschaft.
  • From Gerard @
    Deze blog gaat precies over een van de dingen waar ik op dit moment met vragen over rondloop. De tekst biedt weer
    een nieuwe mogelijkheid om in de praktijk uit te proberen. Ik hoop dat je ook nog een keer kan schrijven over of er iets
    dergelijks mogelijk is voor het bijna altijd zo persoonlijke gevoel. Als je dat een tijdje bewust meemaakt, dan ga
    je verlangen naar 'objectiviteit' in je voelen.
  • From @
    Sinds enige tijd houd ik mij met de 12 denkrichtingen bezig. Ik neem aan dat je ook daarop doelt met bovenstaande stuk. Nu probeer ik opinie stukken en interviews hier van uit te lezen. Nu stond er in de opiniebijlage van De Morgen in stuk over de "lone wolf" daarin wordt aan de ene kant de zijde belicht van een mohammedaan die twee politieagenten heeft aangevallen en de slachtoffers van deze daad. Nu wordt er verwezen naar De term takiyya. Dat is het recht van een moslim om tegenover een ongelovige hun geloof te verloochenen.
    Ik wil hier zeker NIET gaan focussen op moslims versus christenen maar worstel met de vraag hoe werk ik met de verschillende denkrichtingen in een wereld waar de leugen vertroebelend werkt.
    • From Jozef Van Aerschot @
      Ank, in welke mate is iemand uiteindelijk een gelovige mens, of het nu een moslim, christen, jood, boeddhist, atheïst,... of opinieschrijver is?
      Men zou hier een stuk bergrede kunnen overwegen (Mt 5, 43-48) dat als volgt begint: 'Gij hebt gehoord dat er gezegd is: Gij zult uw naaste beminnen en uw vijand haten. Maar Ik zeg u: ... en wat dan volgt, in welke mate is dat te geloven?
      • From @
        Dank je Jozef. Weet je, meteen nadat ik mijn commentaar had geplaatst, had ik er al spijt van. Een innerlijke worsteling is niet in een paar zinnen uit te drukken. Toen ik 40 jaar geleden de antroposofie leerde kennen dacht ik nog antwoorden te vinden en nu ondervind ik dat ik in plaats daarvan steeds meer vragen vind. Dat is ook goed zo maar soms snak ik als mens gewoon naar een antwoord. Toch ervaar ik jouw antwoord zeker ook als zodanig, dus hartelijk bedankt.