Home
>
Blog
>
The Idea of the Idea

The Idea of the Idea

by

Mieke Mosmuller

07-10-2015 5 comments Print!
As Goethe found the 'Uridee' of the plant, Steiner formulated the 'Uridee' of thinking in the following way:

'Goethe did indeed practise the highest mode of cognition, but he did not observe this mode of cognition in himself. Does he not himself admit: “I have been clever, for I have never thought about thought.”

But just as the creative powers of Nature after manifold plant forms bring forth one wherein “all the others are contained,” so, after manifold ideas, do these creative powers of Nature produce one wherein is contained the whole of ideas. And man apprehends this idea when to the perception (Anschauung) of other objects and processes, he adds the perception (Anschauung) of thinking. For the very reason that Goethe's thinking was entirely filled with the objects perceived, because his thinking was a perception, his perception a thinking, he could not come to the point of making thought itself into an object of thought. But the idea of freedom is only attained through the perception of thought. Goethe did not make the distinction between thinking about thought and the perception of thought. Otherwise he would have attained the insight that although in the sense of his world-conception one may indeed refrain from thinking about thought, it is nevertheless possible to attain to perception of the world of thought. Man has no participation in the coming-into-existence of all other perceptions. The ideas of these perceptions come to life within him. The ideas, however, would not be there if the productive power to bring them to manifestation did not exist within him. The ideas may be in truth the content of what is working in the objects, but they come to evident existence as a result of the activity of man. Therefore man can only cognise the essential nature of the world of ideas when heperceives his own activity. In every other perception he does nothing more than penetrate the idea in operation; the object in which it is operating remains, as perception, outside his mind. In the perception of the idea the operative activity and what it has brought about are contained within his inner being. He has the whole process completely present within him. The perception no longer seems to have been generated by the idea; for the perception is now itself idea. This perception of what brings forth its self, is, however, the perception of freedom (free spiritual activity). When he observes thought, man penetrates the world-process. Here he has not to search for an idea of this process, for the process is the idea itself. The previously experienced unity of perception and idea is here experience of the spirituality of the world of ideas which has become perceptible. The man who perceives this self-grounded activity has the feeling of freedom. Goethe indeed experienced this feeling but did not express it in its highest form. He practised a free activity in his observation of Nature, but this activity was never objective to him. He never gazed behind the veils of human cognition and therefore never assimilated into his consciousness the idea of the world-process in its essential form, in its highest metamorphosis. As soon as man attains to the perception of this highest metamorphosis he moves with certainty within the realm of things. At the central point of his personality he has attained the true point of departure for all observation of the world. He will no longer search for unknown principles, for causes that he outside himself; he knows that the highest experience of which he is capable consists in the self-contemplation of his own being. Those who are wholly permeated by the feelings which this experience evokes will attain the truest relationship to things. Where this is not the case men will seek for the highest form of existence elsewhere and since it is not to be discovered in experience, they will conjecture that it lies in an unknown region of reality. An element of uncertainty will make its appearance in their observation; in answering the questions which Nature puts to them they will perpetually plead the unfathomable. '


(to read more:
http://wn.rsarchive.org/Books/GA006/English/APC1928/GA006_c06.html)

The Idea of the Idea
J.W.von GoetheThe Idea of the Idea by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From Michiel Suurmond @
    Je kunt je afvragen: als de ideeën toch al de inhoud zijn van wat in de dingen werkt, waarom zouden ze dan door de menselijke activiteit in een verschijnend bestaan moeten komen? (Het is een vraag die ongekende perspectieven opent.)
    • From Wolffje @
      Is dat een vraag naar wat je ermee moet/kunt?
      • From Michiel Suurmond @
        Ik ben er niet helemaal zeker van wat je (u), Wolffje, met 'ermee' bedoelt, waar het woord precies naar verwijst. Naar de menselijke activiteit? Naar de ideeën? Of naar mijn hele vraag?
        Ik bedoel onder meer het volgende. De beleving waar mijn vraag uit voortkomt is paradoxaal. Aan de ene kant liggen de ideeën ten grondslag ('het werkende') aan de dingen die aanschouwd worden ('het bewerkte'). Zo bezien lijkt het voor de dingen niets uit te maken of de ideeën worden aanschouwd; deze, de ideeën, zijn er immers toch al werkzaam. Tegelijkertijd is het zo dat wanneer de ideeën, die door de menselijke activiteit tot een verschijnend bestaan komen, aanschouwd worden er iets in vervulling lijkt te gaan - niet alleen voor de mens, maar ook voor de dingen. Dat is één perspectief. (Er valt nog veel klaarheid te winnen, dus hou me ten goede. Niet voor niets schrijf ik twee keer 'lijkt'.)
        Een ander perspectief is dat je aanvoelt dat het aanvankelijk-niet-in-aanschouwing-komen van de ideeën en ook het aanvankelijk-niet-in-aanschouwing-komen van het tot verschijning komen van de ideeën voor de mens een soort opmaat is voor de beleving van de vrijheid.
        Zoiets bedoelde ik onder meer. Is dat een antwoord op jouw (uw) vraag?
        • From Mieke Mosmuller @
          Er is een boek van Christofoor met Kerstvertellingen voor kinderen, ik heb het niet bij de hand. Dat begint met een verhaal over de vraag: Waarom schiep God de mens? De engelen zien daar de zin niet van in. Als je dat verhaal hebt gelezen, dan weet je het antwoord.... en Wolfje ook.
          • From Michiel Suurmond @
            Ja, dat is een mooi verhaal! Dank. Het staat in 'Ster over de grens', verhalen voor Advent, Kerstmis en Driekoningen, samengesteld door Ineke Verschuren. Het staat ook in 'Zo zijn de sterren ontstaan', een verzameling Noorse volksverhalen, fabels en legenden, bijeengebracht door Dan Lindholm (ook van Christofoor).