The threefold spiritual ideal of the human being
byMieke Mosmuller
15-07-2015
8 comments
The encounter of the one I with another I is an art. It is not a technique, not a science, not an economic principle, not based on thoughts about advantage or disadvantage - it is an art. Not everyone is a born artist; it has something to do with the past. But everyone has the talent, because it is the human talent par excellence. The only thing we need to develop this talent to an art is the will.
This will to develop the art makes life a challenging experience. For we can practice this art every day, in every encounter - it will show that it is the practicing of love itself.
If we could all become aware that the I is the spirit in itself, we wouldn't need any religion anymore, because we would be convinced that the spirit exists in a natural way. We would then feel the need to get to know the diversity of the spiritual world just as we feel the need to know the diversity of our natural world. Without any dictates we would want to develop a spiritual science that would take the place of the different religions.
The more feeling side of religion, the need of comfort, of consolation, of trust in the future can also be replaced by the love between the one I for the other I. We only have to change the direction in which comfort and consolation go. It is not a matter of being consoled, it becomes the joy of charity, of consoling, of loving-kindness. That must be practiced of course, this reversal of feelings. In the beginning it is no joy at all to comfort others and stay uncomforted oneself. But that will change...
In this way we develop equality and brotherhood - that is, the purification of feeling and the purification of will. But these purifications create the need for a spiritual science. And by getting to know the spirit better and better one's own spirit grows in its forces. Through this spiritual knowing, or through the spiritualization of knowing we develop something that has to be the force of the I itself, fully based on itself: it is freedom.
Freedom will never be reached by waiting or by doing nothing. Freedom is an inner capacity that is based on inner activity. The I turns its look inward, to itself. It recognizes the I as the active thinker. There is no I in itself if it does not think. The I is there in the encounter and in Samaritan activities - it cannot exist in itself, unless it becomes active in thinking. But then it is there, knowing that it is there - and this is the act of freedom.
Francis of Assisi, primal image of the purification of the soul.The threefold spiritual ideal of the human being by Mieke Mosmuller
This will to develop the art makes life a challenging experience. For we can practice this art every day, in every encounter - it will show that it is the practicing of love itself.
The human I is the spirit on earth, it is the only spiritual being that everyone bears in her/himself and that can be recognized with the everyday faculties of will, feeling and thinking. It can be recognised in one's own I and in another's I. Thus, every human being has spiritual knowing practice, even if he is the deepest materialist. The difference between a materialist and a spiritual thinking person is the fact that the materialist has totally forgotten that his mind is a spiritual entity, and the spiritual thinker hasn't forgotten it.
If we could all become aware that the I is the spirit in itself, we wouldn't need any religion anymore, because we would be convinced that the spirit exists in a natural way. We would then feel the need to get to know the diversity of the spiritual world just as we feel the need to know the diversity of our natural world. Without any dictates we would want to develop a spiritual science that would take the place of the different religions.
The more feeling side of religion, the need of comfort, of consolation, of trust in the future can also be replaced by the love between the one I for the other I. We only have to change the direction in which comfort and consolation go. It is not a matter of being consoled, it becomes the joy of charity, of consoling, of loving-kindness. That must be practiced of course, this reversal of feelings. In the beginning it is no joy at all to comfort others and stay uncomforted oneself. But that will change...
In this way we develop equality and brotherhood - that is, the purification of feeling and the purification of will. But these purifications create the need for a spiritual science. And by getting to know the spirit better and better one's own spirit grows in its forces. Through this spiritual knowing, or through the spiritualization of knowing we develop something that has to be the force of the I itself, fully based on itself: it is freedom.
Freedom will never be reached by waiting or by doing nothing. Freedom is an inner capacity that is based on inner activity. The I turns its look inward, to itself. It recognizes the I as the active thinker. There is no I in itself if it does not think. The I is there in the encounter and in Samaritan activities - it cannot exist in itself, unless it becomes active in thinking. But then it is there, knowing that it is there - and this is the act of freedom.
Francis of Assisi, primal image of the purification of the soul.The threefold spiritual ideal of the human being by Mieke Mosmuller
Comments
-
From Bernhard Albrecht @Wenn der Materialist nur für Sekunden sich einmal darauf einlassen wollte, das, was er in abstraktem Selbst-Illusionieren an Bewegungsgeschehen im Protonenbeschleuniger des europäischen Kernforschungszentrums in Genf technisch veranlasst, im eigenen Bewusstsein für einen Augenblick als Erfahren zuzulassen, wenn er sich ermutigen könnte an dieses Geschehen erfahrend heran zu treten, er würde bis ins Mark hinein erblassen und womöglich ohnmächtig zusammenbrechen vor der Bewegungsmacht, die er, ausschliessend von seinem Ich im Ego gebannt hält.
Wenn Menschen, die nach ihrem Erleben sich einer Anthroposophie oder einer anderen massgeblichen spirituellen Zeitströmung zugeneigt empfinden, nicht den Krieg untereinander bereit sind zu beenden, dann wird all ihr Bemühen für einen erweiterten Wissenschaftsbegriff in heutiger Zeit einen Beitrag zu leisten ins Leere laufen. Denn eine vermeintlich nicht zu umgehende Auseinandersetzung mit anderen Menschen um „die Wahrheit“ vernebelt das entscheidende Geschehen, um das es eigentlich geht, die Furcht vor dem Sprung über den Abgrund, von in Abstraktionen erstarrten Ego-Anhaftungen in den Bewegungsfluss des Ich zu meistern.
Barmherzigkeit für den anderen Menschen fängt bei der Barmherzigkeit gegenüber mir selbst an, bei dem inneren Loslassen ich müsse einem anderen Menschen den Weg zur Wahrheit weisen. Wahrheit findet ein anderer Mensch ganz aus sich, je mehr ich meine Ego-Verhaftungen bereit bin zu lösen. Gelingt es mir einem anderen Menschen, der mich um der Wahrheit Willen heftig attackiert dennoch Respekt zu erweisen, dann ist dies der Beginn möglicher Barmherzigkeit vom Herzen her.
Wir leben nicht mehr im Mittelalter, sondern in einer Zeit, in der es um die innere Ausbildung einer Bewusstseinsseelen-G e m e i n s c h a f t geht.
Bernhard Albrecht -
From Mieke Mosmuller @Wer sagt, dass der Mensch nicht anderen Menschen Wege zur Wahrheit weisen soll - der weist den Weg zur Wahrheit.
-
From Joei @Enjoyed this thanks for sharing
-
From Machteld Rippen-Veenker @Vroeg op deze ochtend daagde een zachte melodie die mij vaag bekend voorkwam – en die in de loop van de dag een lied werd dat heel geleidelijk een bekende melodie werd: Alle Menschen werden Brüder – niet in een overweldigende klank van een groot koor –wat ook prachtig is- maar als een zachtzingende melodie in lichte kleuren, een lied dat verheft, maar zo in deze lichte kleurklanken meer een verlangen wekte. De tekst van dit lied doet me zó verlangen naar verbinding, te beginnen met de ontmoeting. Vanavond lees ik de tekst van de blog die wederom deze melodie met zich meevoert en tegelijkertijd zich ontvouwt als niet alleen een ideologie -wat al heel mooi is- maar als een ontvouwen van een drievoud naar meerdere – een mooie edelsteen in drievoudige vlakken en toch zo beschreven als een wonderschoon doel dat binnen ons handbereik ligt. Niet ergens ver weg, niet ergens ooit is zo te lezen dat doel te bereiken, maar in het oefenen van alle dag. Vandaag is bij ons in de tuin ook de eerste lelie uitgekomen. Daar wil ik naar blijven kijken, want ze bloeit maar één dag.
En dat gaat dan zo’n vier weken achter elkaar door – elke dag vreugde om geboortes, vormen die zich uitvouwen in de verrukking van de dag. Diep verbonden voelen kan ik mij met elke bloem - diep roodbruin is de kleur te zien midden op de dag en dan naar het innig bezinnende van de avond, waar ik weemoedig weet – het verdriet om een afscheid in de nacht.. Want ’s morgens is het duidelijk dat zij zich niet een tweede keer opent. De herinnering aan die bloemen blijven voor altijd bij me. Ze zijn zó mooi en zomaar in onze tuin. In een veelvoud daarvan probeer ik jou te bereiken - de ander- in de geboortes, de verrukkingen en verdrieten van het leven - in een evenzo grote veelvoud mislukt het. Elke dag is dat een sterven want ben er niet zo goed in. En blijf ook elke dag maar in training want bij mensen krijgen we meestal veel meer kansen dan maar één dag ook vaak lukt het, al is het maar voor één klein prachtig moment. Ik blijf proberen en de mooie momenten blijven, want als denkend wezen weet ik ze als gezamenlijke eeuwigheden van geest. Dat wil zeggen dat mijn denken in het grote denken mij daar weer kan brengen als ik blijf proberen te vatten. Mieke, dank voor deze mooie tekst, die me weemoed geeft en vooral ook moed omdat ze in haar bekende stukjes een nieuw geheel weeft en naar het bereikbare blijft reiken. ‘Kunst’ vind ik in deze wel een heel mooi woord in een nieuwe betekenis. -
From Wim Kol @Beste Mieke,ik was in gedachten nog bezig met jouw vorige blog. Herlezend drongen de volgende thema's zich bij me op. Als je gaat van Jeruzalem naar Jericho daal je af. Wat betekend dat spiritueel? Vervolgens krijgt het beeld van de 'naaste' een tweede dimensie. Van 'wie is mijn naaste (die je moet liefhebben want hij is net als jij)' naar ben jij de naaste voor degene die afdaalde en in handen van rovers viel'' Ik heb het gevoel dat deze thema's helemaal passen in jouw blog van nu. Wat ik nog niet kan vatten is hoe de 'zuivering' van gevoel en wil tot stand kan komen en hoe vervolgens de spiritualisering van het denken daaruit voortkomt . Hopelijk kan je dat bij gelegenheid nog eens verder uitwerken. Voor nu in ieder geval hartelijk dank en groet, Wim Kol
-
From Mieke Mosmuller @De samenhang van de zuivering van gevoel en wil enerzijds en de ontwikkeling van een gespiritualiseerd denken anderzijds heb ik misschien het meest uitvoerig geprobeerd te beschrijven in het boek 'Levend Denken'. Maar in deze korte teksten op internet kan ik zeker in de toekomst daarvan iets weer geven.
-
From Wim Kol @Beste Mieke, wat fijn dat je al zo snel- in je blogs van 5/8 en 12/8-de thema's rond het denken hebt uitgewerkt. Ik ben er blij mee. En je boek 'Levend denken 'is onderweg. Voorlopig heb ik weer veel te doen waarbij ik hoop stap voor stap me dit eigen te maken. hartelijk dank en groet, Wim Kol
-
From Annika Hornek @Liebe Mieke, vielen Dank für diesen schönen Blog. Es tut mir immer wieder gut ihn zu lesen.