Home
>
Blog
>
The venture of independent thinking

The venture of independent thinking

by

Mieke Mosmuller

19-05-2014 4 comments Print!

Science is the source from which we take our insights in our first and last questions. We find our question 'What is a human being' extensively thought over in the theory of evolution. We accept the contents of this theory - it all has been scientifically proven, so we think. But why wouldn't we make a little trip by ourselves? We don't always have to be in leading-strings of science. It is possible to try some independent thinking.

The first thing that strikes us is the word 'theory'. It has to be a theory of course, because no one can pretend that he has watched all the stages himself, and proven them to be true in their acceptation. There is a wealth of scientific information. Skeletons have been found that point to extinct types of animals, and of course there seems to be a proof for the theory of evolution in the range of species in the animal realm, animals that are still there. An evolution can be recognized - this evolution has to go on in our times and also in the future. But the exact understanding of the scientific data forms a theory till now, not an absolutely proven certainty. It could be that the scientists made mistakes in their interpretation of the facts. If these mistakes would be found, they would put everything into question.

So let's think something else, than what is prescribed by the theory. We are on a quest to the essence of the human being. Let's consider man as the highest species of animals. We see the monkey - it is not extinct - and then the human beings that seem to have developed from the monkey, for instance the Neanderthal - who is extinct - and at last there is a development of the homo sapiens.
     
The venture of independent thinking

The venture of independent thinking
Skeleton of a Neanderthal and a homo sapiens

Viewing this, there seems to be no other way to think about the development than is given in the theory of evolution. Still we could try to think about these images without any prejudice. What do we actually see? The stature of the monkey has stretched itself upward; the snout seems to lie more backward, and has become the upper and lower jaw(s). The forehead has become much higher, and in the hips there seems to be a state of lightness. The arms are relatively shorter, the legs longer. The arms don't have to be used for support and so they can be used for acting.
In this way you could learn to see thinking, or to think seeing. You can learn to move along with the form-changing, and by doing so, you learn to feel the changes. You can experience how a monkey lives in the horizontal plane, a bit more upright than other animals though. Man lives in the vertical plane, and has his overview over everything.

These are no theoretical thoughts anymore; they are facts of inner experience. You are sure about them, just as you are sure when you feel water on your skin - or like you know for sure when you get up in the morning (out of your bed). You can see through thinking that a human being lives in a different position than a monkey - and the Neanderthal already had this different position, less refined though. You can see the faculty of overview in the stature of a human being. His changed position shows it clearly. You can see that his faculty to speak and think comes from this change. It doesn't look like a gradual change - it looks like a jump from one condition to another.

Of course you can criticize this; I can find many arguments against it myself. Much more difficult seems to be this independent thinking, this viewing thinking, or thoughtful viewing. It is unusual, and so it is very difficult. The only thing that can happen to you is that you lose your point of view - and have to find it again, or to find another.
As an experiment you can also try to view and experience these stadia in development of eight living beings. Look at them with your mind - and wonder about man...

The venture of independent thinking
Drawings by HaeckelThe venture of independent thinking by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From @
    Goed initiatief om een weblog te beginnen over deze belangrijke en interessante onderwerpen, Mieke Mosmuller! Dit item doet natuurlijk ook denken aan de ontwikkelingskrachten die bij de eerste drie levensjaren van mensen vrijkomen. Vind het trouwens ook verheugend dat er weer een nieuw boek van Arie Bos is verschenen: Mijn Brein denkt niet, ik wel.
  • From Marie Anne Paepe @
    De tekening van Haeckel zocht ik op het internet en kreeg een grote, duidelijke weergave cadeau.
    Ik drukte het af, keek ernaar ...... mij verbàzend ...
    Dank je wel Mieke !
  • From wim velmans brummen @
    een poging:
    Om zicht te krijgen op de lichamelijke ontwikkeling, evolutie is een spannend avontuur. De heersende opvattingen lijken al zo vast te liggen.
    Als ik naar de bovenstaande figuur kijk, ook al is de afbeelding klein,zie ik van boven naar beneden vormveranderingen die niet zomaar te begrijpen zijn. Toch zijn het veranderingen die echt plaatsvinden tijdens de groei van elk afzonderlijk wezen.De menselijk vorm komt duidelijk naar voren en zal zich dus van daaruit verder kunnen ontwikkelen.
    in de reeks van links naar rechts kan ik die overgangen niet zo makkelijk meedenken. Wat ik wel kan denken is dat de menselijke gestalte wel voorstadia gehad moet hebben,want hoe komt die anders zomaar uit de lucht vallen? Dan zijn het probeersels, proeven waar tegelijk ook krachten en vormen in interactie gebracht zijn. Dan is het resultaat een zinnig iets waar iets in verder kan ontwikkelen.Veel meer kan ik voorlopig niet denkend uit de aanschouwing halen.
    wim velmans brummen
  • From Machteld Veenker @
    Zo verging het mij evenzo – ik zocht de tekening op en printte hem uit omdat ik er in eerste instantie niet iets speciaal aan zag. Erg he :) - het inleven kan zo bekend zijn, maar zo gaat het toch ook vaak weer: de verwondering is er niet vanzelf. Ik herkende de tekening, maar vroeger in de biologielessen was ik verheugd over de gelijkenis van groeistadia. Mieke vraagt nu hierboven iets heel anders. Verwonderen, ja, dat is zo mooi als het er is, als het er mag zijn. Maar in mijn dagelijkse denken begint het daar niet. Het kan daarmee eindigen. Het is voor mij, zo realiseer ik me, toch altijd eerst kijken, luisteren en daarna de verwondering. Of kan het ook andersom? Er zijn altijd zoveel vragen Gelukkig zijn er ook vaak antwoorden te vinden. Dus nu kijken maar, kijken en opnemen, zonder aanwezige voorkennis – die is er wel, maar mag lekker even niet meedoen- , stuk voor stuk elk tekeningetje opnemen, dat gaat goed – de bouw, de groei meevoltrekken van elk dier, het is bewegend meevoltrekken, wat al zo wonderlijk is -de groei van een snavel, de mond, de beweging die de vis maakt- het zijn stuk voor stuk wonderen om mee te beleven, geschapen wonderen. Het zijn vormende vertellingen, beelden die mij vertellen. Ontroerd raak ik liefde-vol voor dit levende denken, dat ik op deze manier mag leren ontwikkelen. Ondertussen loopt, al inkijkend, de vraag mee: waar is dan die ‘grote sprong’ van de mens waar Mieke het over heeft? Dat stoort natuurlijk dat inlevende kijken, dat ik mijn denken wil laten voltrekken, dus ook die moet even geduld hebben en opzij gezet. Maar dan ineens realiseer ik mij iets: ík ben degene, de mens die hierover kan denken, konklusies kan trekken, ontwikkelingen kan volgen, fases kan begrijpen. Dat klinkt dan weer eenvoudig, te simpel gezegd ook, maar toch was het opnieuw die grote sprong – een sprong die de mens eens maakte naar logische begripsverbindingen denken, grotere overzichten kunnen hebben. Dat is toch een wonder! Wat gebeurde er in kloof tijdens de sprong van het realiserende denken met de hersenen? Dat kan ik nog niet denkend voltrekken, maar kan een verwonderend begin zijn van een nieuwe vraag. Het kan dus toch :). Dank je wel Mieke voor deze blog, ze is erg mooi en inspirerend.