What do we 'see', when we turn our regard to thinking itself?
byMieke Mosmuller
17-05-2017
3 comments
With what sense can we perceive thinking? Not with eyes or ears, that is clear enough. When we try to grasp thinking for the first time, it is thought what we see: contents. We know what we are thinking when we are healthy persons. It is consciousness that makes us know what we are thinking. Or, to put it the other way round: because we know what we are thinking, we are conscious.
But this is not the process of thinking, not the activity of thinking that we perceive. If we try to grasp thinking as an activity, we need another specific sense, we could say an 'inner sense'.
Two things we can learn to see here. First that we ourselves generate every concept, every analysis and synthesis, every logical movement in thinking. Although thoughts as a content can be given - that is, where we don't create the content - they must be thought if we want to know that we have them. And we cannot think something that is unthinkable. So it is a rather shocking thing to get used to the experience that thinking is brought about by me, and only by me. Not the contents, but the 'knowing' activity.
The second observation in thinking about thinking is that we are true artists of thinking, that we know thoroughly how to do it - although we never realize this, and wouldn't ever realize it, if we hadn't started trying to perceive thinking by thinking.
Feniks, Aberdeen Bestiarium.What do we 'see', when we turn our regard to thinking itself? by Mieke Mosmuller
But this is not the process of thinking, not the activity of thinking that we perceive. If we try to grasp thinking as an activity, we need another specific sense, we could say an 'inner sense'.
At first we have to remember what we did, we don't succeed to see thinking while thinking. We have to do exercises to think actively and then try to remember what exactly we have done while thinking. The same 'sense' that makes it possible to have memories gives us the power to remember how we have thought - although it takes more inner energy to do so. It takes time to awaken our thinking, and we will not manage at the outset both to think and at the same time perceive the act of thinking. The thoughts are over when we turn our gaze to thinking. But trying to get hold of the process of thinking while thinking awakens a new sense, the 'inner sense'. Something is absolutely certain: the sense that perceives the act of thinking in the present – rather than from memory - is also thinking. The 'eye' with which we regard thinking as an activity is thinking itself.
Two things we can learn to see here. First that we ourselves generate every concept, every analysis and synthesis, every logical movement in thinking. Although thoughts as a content can be given - that is, where we don't create the content - they must be thought if we want to know that we have them. And we cannot think something that is unthinkable. So it is a rather shocking thing to get used to the experience that thinking is brought about by me, and only by me. Not the contents, but the 'knowing' activity.
The second observation in thinking about thinking is that we are true artists of thinking, that we know thoroughly how to do it - although we never realize this, and wouldn't ever realize it, if we hadn't started trying to perceive thinking by thinking.
Feniks, Aberdeen Bestiarium.What do we 'see', when we turn our regard to thinking itself? by Mieke Mosmuller
Comments
-
From Jan JC Saal @Lastige materie, maar helder verwoord. Rudolf Steiner geeft aan dat hier het aangrijpingspunt ligt voor het ontwikkelen vaan het vermogen om geestelijk waar te kunnen nemen, omdat het onomstotelijk is dat deze geestelijke waarneming van het denken alleen langs geestelijke weg kan worden voltrokken.
-
From Ad Rek @Ik probeer al heel lang om getuige te zijn van mijn denkprocessen. Verschillende wijzen, wijzen op die mogelijkheid en bevelen het aan. Om me heen ook steeds meer mensen die zeggen dat te doen en het te kunnen. Echter als ik het probeer en daarbij goed oplet meen ik te merken dat mijn denken (de gedachtenstroom) stil staat wanneer ik mijn aandacht er op richt. Ik herken uw: “De gedachten zijn over wanneer we onze blik op het denken richten.”
Ik heb me gerealiseerd dat ik (vaak in milliseconden) middels mijn geheugen terug keek op wat ik dacht of wat er aan gedachte was. Maar dat is m.i. niet het getuige zijn van de gedachtestroom. Dat is het geval als ik bijvoorbeeld naar de wolken kijken en ze voorbij zie gaan, ik ben dan de waarnemer en de wolken zijn objectieve dingen. Er is dan een onderscheid tussen het waarnemende zintuig of ‘oog’, en de gedachten/wolken. Dus ik ervaar dan niet dat de gedachten langskomen zoals wolken door de lucht gaan. Bij mij, geen bewegende (gedachte)wolken wanneer ik er naar kijk.
Uw tekst lezende krijg ik de gedachte dat het kan komen doordat ik dat innerlijke zintuig nog niet ontwikkelt heb. U zegt dat dat zintuig ook denken is, dat het ‘oog’ dat het denken ziet (in het heden ziet) een activiteit van het denken zelf is. Mijns inziens betekent dit een uitbreiding van het begrip ‘denken’. Immers, velen hebben die uitbreiding helemaal niet ter beschikking. En u zegt ook dat het ontwikkelt moet worden. In ieder geval moet ik het nog ontwikkelen.
Het denken waarnemen met het denken moet dus zo iets totaal anders zijn dan het bekende denken dat ik me afvraag of het wel zo’n goed idee is om het denken te noemen. Aan de andere kant geloof ik eerlijk gezegd dat velen die zeggen getuige te zijn gewoon zich herinneren wat ze dachten en denken dat ze getuige zijn, dat ze schouwen. Die gebruiken de woorden getuige, schouwen of soms waarnemen of intuïtie maar die stuiten op de zelfde moeilijkheid. Het maakt misschien niet zo uit zou je zeggen. Toch vind ik het wel positief als het begrip ‘denken’ meer inhoud krijgt.
In ieder geval hartelijk dank voor uw inspirerende tekst. -
From Jörg Lenau @Was den Inneren Sinn betrifft, so hat diesen einst Aristoteles aus der Logik der äußeren Sinne, daß deren Inhalte alle miteinander 'in Einem' hervortreten als solchen aufgebracht. In meiner Ergründung des inneren Selbst ergab sich mir dem gegenüber die Eigenständigkeit der bewußtwerdenden Wahrnehmung als ein solches 'eigenständiges' mentales Organ, welches ich entsprechend Bewußtsinn nenne. Ausführlicheres auf meiner Internetseite:
http://www.sya.de/prinzipien/
Gegenwärtig entsteht mein zweite