Home
>
Blog
>
Wisdom and Craftsmanship

Wisdom and Craftsmanship

by

Mieke Mosmuller

10-09-2014 6 comments Print!
The human being is a wonderful creature. We are not only able to think, gain knowledge and develop wisdom, but we are also gifted with the possibility to develop skills. In the animal realm we also see skills, they are innate, they are instinctive. A bee has wonderful instinctive skills, bees don't have to learn these, they are born with them and they don't have to know what they do for doing it perfectly. In us the skills are far more universal, they are a disposition to develop certain craftsmanship. A concert violist is born with a disposition to learn to play the violin, but he or she could also have grown old without ever becoming this concert violist. The disposition has to be developed in life, through hard study and exercise. A bee doesn't have to exercise.

A tailor also has his talents at birth, but he has to develop these talents into skills, into craftsmanship. The more he strives for a perfect making of clothes, the more he becomes a skilled tailor. The disposition has to be trained until it has become an ability, until it has seized power over the hands, the fingers, the limbs.

This is a very interesting theme to reflect on. Man is born to develop skills, craftsmanship, that go far beyond the brain, they range unto the limbs and the hands become 'brainful', 'mindful'. Isn't that a wonderful awakening? In a way one could say, that skillfulness is more than mere knowledge. In that way we should look with astonishment to a mason for instance, who has a wonderful knowledge about the materials he uses - and this knowledge reaches into his hands, his fingers.


A primordial tale about the antithesis (opposition) of wisdom and practical skills is the Temple legend.

In this legend  is told about the building of the Temple of Salomo. Salomo, the wise king, needed the skills of Hiram to build this temple. In the legend the primordial envy between the human wisdom and the human craftsmanship is told. What 'Prometheus brought to mankind' seems to be incorporated in Hiram, it is the skill of mastering the forces of the elements, of earth, water, air and fire. Salomo, with all his wisdom, is not able to build a temple.

The queen of Sheba arrives and:  'The king was captivated by her beauty, and in a short time offered her his hand, which the queen, pleased at having conquered this proud heart, accepted. But on again visiting the temple, she repeatedly desired to see the architect who had wrought such wondrous things. Solomon delayed as long as possible presenting Hiram Abiff to the queen, but at last he was obliged to do so. The mysterious artificer was brought before her, and cast on the queen a look that penetrated her very heart. Having recovered her composure, she questioned and defended him against the ill will and rising jealousy of the king. When she wished to see the countless host of workmen that wrought at the temple, Solomon protested the impossibility of assembling them all at once; but Hiram, leaping on a stone to be better seen, with his right hand described in the air the symbolical Tau, and immediately the men hastened from all parts of the works into the presence of their master; at this the queen wondered greatly, and secretly repented of the promise she had given the king, for she felt herself in love with the mighty architect...' *

In this imagination it becomes clear how magnificent skills can be, how they exceed mere wisdom and beauty - and how this causes jealousy and envy.

Wisdom and Craftsmanship
Paradijsdeuren van de dom van Florence,De koningin van Sheba bezoekt koning Salomo.

* Rudolf Steiner archive, Translation from GA 93. For the complete text see the notes on the fifth lecture:
http://wn.rsarchive.org/Lectures/GA093/English/RSP1985/TmpLeg_notes.html
Wisdom and Craftsmanship by Mieke Mosmuller

Give your comment please





Comments
  • From Sina Jante @
    Ist die "Weisheit des Göttlichen" denn nicht ebenso wie der hier geschilderte "Sachverstand" erst im, mit und durch die Menschen aus deren geistigen, seelischen und köperlichen Anlagen bzw. aus ihren ursprünglichen Qualitäten zu entwickeln? Der Mensch und das menschliche Leben dienen meines Erachtens eben genau dem Ent-Wickeln der als Samen des Göttlichen angelegten Qualitäten, um diese Qualitäten Stufe um Stufe zu erheben. Und alle Bereiche im Verein sind nur gemeinsam "Weise". König Salomo, die Königin von Saba und Hiram sind nichts anderes als Metaphern für die heilige Dreifalt. Die findet sich in jedem. In sich kann die jeder einen und einigen. Dann erübrigen sich "Eifersucht" und "Neid" - bzw. hat es sie nie gegeben. Die Königin liebt jeden! Man könnte auch sagen: Hiram steht für das entwickelte Bewusstsein, das baut das Haus (den Körper), in welchem König (Geist) und Königin (Seele) glücklich leben. Eines von denen geht nicht gesund weiter und wird nie wirklich weise ohne die anderen beiden. :-) Oder so ähnlich ... Macht es einfacher. Die 7 Tage der Chymischen Hochzeit ... :-) Liebende Grüße!
    • From Mieke Mosmuller @
      Ja, die Tempellegende ist sicher eine imaginative Schilderung und reicht weit wenn man die Selbsterkenntnis in ihr sucht. Aber man muss sie auch als eine Tatsache anschauen, mit wirklichen Personen, die Urbilder in der Entwicklung der Menschheit sind, worin wir sehen können wie die Menschen einander bekämpfen können. Und Rudolf Steiner hat dann gezeigt, wie die Gegensätze sich erst in Christus lösen können. Liebe Grüsse, Mieke
  • From Marie Anne Paepe @
    Na het beluisteren van deze prachtige muziek van Händel even een bedenking naar aanleiding van een Perzische tekening die Bilqis (de koningin van Sheba) met de hop, de boodschapper van koning Salomo, voorstelt. Het plaatsen van een foto in dit commentaar mislukte. Volgens de qor'ân schrijft koning Salomo de koningin van Sheba een dreigbrief als de hop hem over haar ontzaglijke troon en aanbidding van de zon vertelt. Zij overlegt met haar 'raad van voornaamsten' hoe te reageren. De raad wil het leger inzetten. Zij besluit dat niet te doen en zendt Salomo een geschenk. In de tussentijd wacht ze gewoon af. Salomo stuurt haar zijn delegatie met het antwoord dat hij iets veel kostbaarder bezit, namelijk wat God hem heeft gegeven. Zij reist naar hem, haar troon is er al, en zij geeft zich over aan God. Volgens de tempellegende wordt de koningin in een oogopslag verliefd op Hiram, de tempelbouwer. Salomo is vreselijk jaloers. Als Hiram na sabotage er toch in slaagt om de bronzen zee te gieten, laat Salomo (Abel) Hiram (Kaïn) doden. Zien we hierin het joodse 'oog om oog, tand om tand' principe ? Ergens las ik dat Hiram geen jood was. Blijkbaar kwam hij uit Tyros, een Fenicische havenstad aan de Middellandse Zee. En misschien is het wel zo dat hij als vertegenwoordiger van de westerse stroming (techniek, kunst) een beslissende ontmoeting met de vertegenwoordigster van de oosterse stroming mislopen heeft. De koningin van Sheba bezat een heel oude wijsheid, nog ouder dan die van koning Salomo - ze was een magiër, en ik zou zelfs durven zeggen een 'manicheëer' avant la lettre, gezien haar reactie op zijn dreigementen (zie het verhaal in de qor'ân). Betekent in de mensheidsgeschiedenis de afgesprongen relatie tussen Hiram en de koningin van Sheba een gemiste kans voor een samengaan van oost en west, een harmonisch samengaan van vakmanschap en wijsheid ? Nachtelijke vragen ...
    • From Mieke Mosmuller @
      Ja, dat is interessant wat je schrijft. Dit lijkt meer een feitelijk historische vertelling, tegenover de tempellegende die meer een imaginatief karakter heeft. Rudolf Steiner heeft in de 'Letzte Ansprache' van 28 september 1924 de helft van het harmonische samengaan in Christus van deze twee stromingen nog kunnen vertellen. De andere helft is alleen als herinnering van Dr. Noll overgeleverd. In het tijdschrift 'Der Europäer' heb ik in een artikel hierover geschreven: http://www.perseus.ch/PDF-Dateien/Mosmuller_0209.pdf
      • From Marie Anne Paepe @
        Lieve Mieke, onmiddellijk heb ik je artikel opgezocht en gelezen. Het is werkelijk keigoed ! Maar mij gaat het nu eigenlijk om de bijzondere plek tussen van de koningin van Sheba tussen Salomo en Hiram. Sheba of Saba is het land van de Phoenix, de vuurvogel, die symbool staat voor de opstanding uit de dood. In Jeruzalem schouwde Bilqis (Balkis) in de balk die over de Kedron (beek) lag het kruis dat Christus eeuwen later zou dragen. Volgens W.F. Veltman zijn er in 'Saba' stenen met het graalsymbool (de maansikkel die de zon draagt) gevonden. Zij was ingewijd in de vuurmysteriën en beschermde Hiram magisch toen hij zich in de vuurzee stortte om in het midden van de aarde Tubal-Kaïn te ontmoeten die hem verder hielp, waar hij de hamer (TAU) en de gouden driehoek ontving om de bronzen zee te herstellen, om de tempel te bouwen ! Nadien werd de liefde tussen Hiram en Bilqis openbaar. Sarahil, Bilqis' min, riep uit dat de voorspelling was uitgekomen (de Sabanen waren ook astrologen), alleen Hirams liefde mocht Bilqis aannemen. Salomo werd overmand door jaloersheid op hun liefde. De vraag blijft : werd een verdere stap in de mensheidsontwikkeling verhinderd door de egoïstische daad van Salomo - met gevolgen tot op vandaag ? Volgens Uwe Lemke (priester Christengemeenschap) in zijn boekje 'Das Kreuz als Lebensmotiv' stonden deze mensen in hun onmacht verenigd onder het kruis op Golgotha : Hiram als Lazarus-Johannes, de koningin van Sheba als de salomonische Maria, als Maria-Sophia, en Salomo als Maria Magdalena - daar werden ze door Christus zelf in het mysterie van de liefde ingewijd. Dit sterke beeld lost de vraag niet op, maar schept wel vertrouwen, ook al krijg ik zopas in de rechterhoek onderaan mijn pc het bericht te lezen dat IS een Britse gijzelaar heeft onthoofd. De 16de eeuwse Perzische tekening, waarover ik gisteren begon te schrijven komt weer op : Bilqis krijgt een brief van de hop, het is een dreigbrief tot een inval als ze zich niet overgeeft. Laat ik nu maar de moed vatten voor het slapengaan nog even in mijn eigen hart te zien of ik een geschenk kan sturen. Waar een blog toe leiden kan !
        • From Mieke Mosmuller @
          Het lijkt me dat de tijd van Salomo nog niet de mogelijkheid gaf tot een vrij besluit - en in die zin zou het hele gebeure een noodzaak zijn geweest, iets wat nu eenmaal zo moest gaan. Maar een echt antwoord op je vraag is dat niet. De ervaring leert dat je op zulke diepgaande vragen alleen een echt antwoord krijgt als je erin slaagt om zo zonder eigen inbreng te vragen, dat de gebeurtenis zelf het antwoord geeft - doordat je er opeens het antwoord in ziet.
          Morgen verschijnt een tekst over Zarathustra, die komt je zeker heel nabij... Liefs