Advent

Hoe meer ons verstand wordt tot een 'computer-intellect', des te moeilijker wordt het om nog sferen waar te nemen die met de seizoenen en de jaarfeesten samenhangen. Dit intellect zorgt ervoor dat de gemoedsbewegingen die worden opgeroepen door de veranderingen in het jaarverloop in het felle licht niet meer worden beleefd. Overdag zijn er de felle kleuren, 's nachts is er duisternis. Zo simpel is het. En in de zomer is het lang licht, in de winter wordt het vroeg donker. Verder haast je je je leven door om op tijd te zijn voor al die zaken waarmee het leven gevuld wordt.

De nachten zijn nog lang niet heilig, maar ze zijn op komst, het is Advent. Het zou wel heel goed zijn als we de metamorfose in de stemmingen zouden gewaar worden, die onder de directe oppervlakte te beleven zijn.  Een hulp daar bij kan de romantiserende dichter Novalis zijn, die in zij gedicht 'Hymnen an die Nacht' en ode brengt aan de magische werking van de nacht. Hier enige van zijn woorden:

'Omlaag wend ik mij naar de heilige, onuitsprekelijke, geheimvolle nacht. Veraf ligt de wereld - in een diepe kloof verzonken - woest en eenzaam is haar plaats.

In de snaren van de borst waait diepe weemoed. In dauwdruppels wil ik omlaag zinken en mij met de as vermengen. 

Verten der herinnering, wensen van de jeugd, dromen van de kindheid, de korte vreugden van het gehele lange leven en vergeefse hoop komen in grauwe klederen, als avondnevel na de ondergang van de zon. In andere ruimten sloeg de vrolijke vriend het licht op. Zou het nooit meer tot zijn kinderen terugkeren, die met het geloof van de onschuld erop wachten?'