Alzheimer
doorMieke Mosmuller
05-10-2016
6 commentaren
Er wordt gezegd dat 70% van alle dementie berust op de ziekte van Alzheimer. Deze vorm van dementie wordt gezien als een ziekte op basis van veranderingen in het zenuwstelsel van de hersenen. Deze veranderingen zijn manifest, maar de wetenschappers zijn niet zeker over de waarheid van hun veronderstellingen.
De symptomen zijn: een progressief verlies van de cognitieve functies, beginnend met verlies van het korte termijn geheugen, dat zich uit in een moeilijkheid in het herinneren van recent geleerde feiten en een onvermogen om nieuwe informatie op te nemen; bovendien problemen met de functie van de aandacht, van het plannen, van de flexibiliteit en van het abstracte denken - of vermindering van het geheugen voor betekenissen en begrippen. Een belangrijk symptoom is bovendien, dat in de progressieve dementie de tijd steeds sneller en sneller lijkt te gaan. Op de lange duur ontstaan tevens zwakte van bepaalde fysieke functies. Maar we zullen ons concentreren op de beginnende vorm. De ziekte van Alzheimer is de nachtmerrie van het oud worden en dement worden.
In de moderne geneeskunde is het een soort misdaad om te zeggen dat een mens iets zou kunnen doen om ziekte te voorkomen. Dat zou betekenen: wanneer iemand de ziekte heeft is het zijn of haar eigen fout, is eigen schuld. Alleen fysieke maatregelen zoals lichamelijke oefening en dieet worden geaccepteerd. Maar wanneer je al de andere mogelijke maatregelen moet negeren die ziekte zouden kunnen voorkomen, dan zou je een slaaf worden van het fysieke lichaam en van de medische adviseurs, die niet willen dat mensen de schuld krijgen van hun ziekte. Aan de andere kant is er juist een tendens om mensen de schuld te geven van hun ziekte, namelijk wanneer ze de maatregelen die gedicteerd worden door de reguliere geneeskunde niet opvolgen. Het is dus een gecompliceerd probleem.
In deze filosofische reflecties neem ik de vrijheid, over het leven te spreken zonder de publieke opinie te raadplegen. Maar zoals ik al in de vorige tekst deed, wil ik nogmaals benadrukken dat ik nooit iemand de schuld zou geven dat hij een ziekte heeft... Dat heeft geen zin en het zou harteloos zijn. Het leven is zoals het is, en de mens komt in dit leven binnen met een zeer specifieke aanleg die gebouwd is in vorige incarnaties. Het zou nogal frivool zijn om te denken, dat we alle draden in onze eigen handen hebben. Maar sommige draden zijn in onze handen omdat ze aan ons werden gegeven en we zouden de wijsheid moeten ontwikkelen om te weten welke draden dit zijn.
Toen ik op de middelbare school zat las ik een boek van een Nederlandse auteur, van An Rutgers van der Loeff. Ik leefde in de dezelfde straat als deze auteur en ik liep vaker naar school met haar dochter. De titel van het boek is: Mens of wolf. Ik herinner me de inhoud niet meer echt, maar ik herinner mij een spreuk daarin, die ik mij in het Engels herinner... Die spreuk heeft mij begeleid in mijn puberteit en in de studententijd en ook nog in enkele jaren van mijn beroepsleven, totdat ik de anthroposofie ontdekte. De spreuk begeleidt me nog altijd. Toen ontdekte ik dat deze spreuk toegeschreven wordt aan Franciscus van Assisi. De spreuk heeft precies dat in zich wat we nodig hebben om tot de juiste beslissingen te komen in het leven. Hij geeft de gouden middenweg. 'Lord, grant me the serenity to accept the things I cannot change; the courage to change the things I can; and the wisdom to know the difference.'
In deze spreuk ligt mijn verontschuldiging voor de vrijheid hier te schrijven over maatregelen in het leven die genomen kunnen worden om dementie te voorkomen, om zelfs Alzheimer te voorkomen. Vindt het verschil tussen wat we moeten accepteren en wat we kunnen veranderen! Maar we moeten met die veranderingen beginnen wanneer nog jong zijn, vanaf het 35e levensjaar. En als we deze maatregelen vinden wanneer we al veel ouder zijn, dan zullen we ze met veel meer energie en intensiteit moeten nemen.
Ons brein functioneert als een spiegel, het reflecteert al onze handelingen van ziel en geest en brengt dit in het bewustzijn. Wanneer de spiegel in verval raakt, dan worden de reflecties vaag en moeilijk waar te nemen, hoewel ze er nog steeds zijn. We zouden dus moeten zorgen voor een goed onderhouden, heldere en blinkende spiegel. De vraag komt op: Kun je dat doen op een effectieve manier? We zullen moeten kijken naar de functies van de geest en het lichaam in hun verhouding om te begrijpen wat iedere mens zelf kan doen om een achteruitgang van de cognitieve en emotionele functies te voorkomen bij het ouder worden. Dat hoop ik de volgende week te doen.
Woensdag 26 oktober 2016 20:00 - 22:00 uur
Literair theater Perdu Amsterdam
EFFECTIEVE PREVENTIE
VAN DEMENTIE
Lezing door
Mieke Mosmuller
Dementie is een verlies van geheugen en een afnemend denkvermogen.
Als preventieve maatregelen worden vooral de bekende leefregels ter
voorkoming van arteriosclerose (‘aderverkalking’) gegeven. Maar dementie
is een verlies van de psychische functies en de vraag is: Zijn er nog
andere leefregels die effectief het ontstaan van dementie kunnen voorkomen?
Mieke Mosmuller (*1951, Amsterdam) is arts, filosoof en auteur. Zij is deskundige
op het gebied van de ontwikkeling van de intelligente vermogens van de mens.
www.occident.nl
www.miekemosmuller.com
Locatie
Literair theater Perdu
Kloveniersburgwal 86
1012 CZ Amsterdam
Toegangsprijs
€ 10,- / € 5,- euro op vertoon van collegekaart
Info
Hannah Visser - 06-10921016
Ruth Franssen - 013-5079948
Alzheimer door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Michael Hall @I think this is balanced and excellent. Thank you.
-
Van Indira @Looking forward to reading what comes after.
-
Van Simone @Liebe Mieke,
bei deinem Vortrag in Bern wäre ich gern dabei gewesen.
Und ja, ich weiß, dass du hier im Blog die philosophischen Reflexionen zum Thema darstellen willst.
Erlaube mir bitte trotzdem, ausgehend von deinen Sätzen oben, anzuknüpfen:
"... Finde den Unterschied zwischen dem, was wir akzeptieren müssen, und dem, was wir verändern können. Aber wir müssen mit diesen Veränderungen beginnen, wenn wir noch jung sind, ..." - ich meine, nicht erst, wenn wir 35 Jahre alt geworden sind. Spätestens wenn wir erwachsen oder gar selbst Eltern geworden sind - bereits da beginnt ganz eindeutig für das, was ich in meinem Kommentar in den Blick nehmen will in Bezug auf Demenz und Alzheimer, unsere Eigen- und Mitverantwortung.
Aus eigener Erfahrung muss ich heute sagen: es gibt sehr viel mehr, was wir tun und worüber wir uns heute Gedanken machen sollten.
Es gibt Internet-Seiten dazu:
http://www.csn-deutschland.de/home.htm bzw.
http://www.csn-deutschland.de/download/singer.pdf und
http://www.buergerwelle.de/de/suchergebnisse.html?search=Alzheimer&id=324 bzw.
http://www.buergerwelle.de/de/suchergebnisse.html?search=Demenz&id=324 ...
Mit diesen Links ist alles angedeutet, was zu sagen - zusätzlich zu den ohne Frage unbedingt beachtenswerten möglichen philosophischen Reflexionen dieses Themas - mindestens heute auch noch unbedingt mit bedenkenswert ist.
Beste Grüße.
Simone -
Van Mieke Mosmuller @Ja, das ist natürlich deutlich, dass die Umwelt uns schwer belastet, aber da nicht alle Menschen eine Demenz entwickeln, muss noch etwas mehr los sein, als Chemie und Elektromagnetismus. Das lässt sich hier nicht umfassend darstellen. Übrigens sehe ich den chemischen und elektromagnetischen Smog auch als zu überwinden.
-
Van Simone @Liebe Mieke.
hab Dank für deine Antwort.
Auf jeden Fall geht es in Bezug auf im Alter nachlassende mentale Funtionen sicher noch um vieles mehr als bloß um Elektrosmog oder die Überempfindlichkeit, Wechselwirkungen oder die Akkumulation von Chemikalien. Und ja, auch ich bin sicher, dass es für den Menschen darum geht, gerade das - ebenso wie auch den mehr unbewussten Gebauch unserer mentalen Fähigkeiten - aktiv von innen heraus ausgleichen oder komplementär ergänzen zu lernen, was in der heute weitgehend technisierten und chemisierten Umwelt als Einseitigkeit vorhanden ist.
Jedoch: bevor ich auch nur auf die Idee kommen kann, dass da tatsächlich dem Menschen Möglichkeiten gegeben sind, auch auf diesen Gebieten Ausgleichendes auf geistigem Wege hinzuzuschaffen, muss ich doch zunächst mal bemerken, dass überhaupt Handlungsbedarf besteht. Die Phänomene z.B. von Demenz, oder auch von Chemikalien-Belastung oder Elekrtosmog (auch im Zusammenhang mit Demenz) und sicher vielem Anderen mehr, was heute nach bewussterem Umgang schreit, bloß einfach zu ignorieren oder zu leugnen, verunmöglicht eben von vorn herein ALLE Möglichkeit, zu bemerken, was da noch darauf wartet, durch uns aktiv entdeckt und entwickelt zu werden, statt alles immer weiter bloß dem bequemeren Selbstlauf zu überlassen.
Ich habe diese beiden Dinge nun mit erwähnt und gern einbezogen sehen wollen, weil ich sie eben als mitbeteiligte Faktoren auch innerhalb der Thematik der Demenz erachte.
Und weil ich ganz besonders grauselig unseren heutigen oft eben mehr als sorglosen Umgang z.B. mit Funk- und anderer Strahlung finde ... wo oft gerade die Dächer von Altersheimen benutzt werden als Sendemast-Gebäude. ... ... ... Da fehlen mir immer wieder einfach die Worte bei so viel Unbedachtheit oder Machlässigkeit im Umgang mitenander oder mit unserer Mitwelt.
Wenn du nach dem Thema Demenz vielleicht in künftigen Beiträgen auch schreiben könntest darüber, wie ich in mir die "Nebenwirkungen" von Chemie und von Elektromagnetismus ausgleichen kann, dann ürde mich das sehr freuen.
Herzlich.
Simone -
Van Mieke Mosmuller @Ja, deshalb habe ich die längste Zeit meiner Arbeit als Ärztin verbracht, ein Beruf worin die Handlungsfähigkeit wohl am größten sein muss. Über die Bedeutung und das Ausgleichen von den Nebenwirkungen von Elektromagnetismus und Chemie habe ich in den vergangenen Jahren mehrere Kurse gegeben. Die Texte müssen irgendwann einmal ausgearbeitet werden. Herzliche Grüße!
