Ave verum corpus - Mens tussen hemel en aarde

Een week na Pasen kwam in het voormalige klooster Samaya in het midden van Nederland een groep mensen bijeen om innerlijk te werken aan het vinden van een positie in het innerlijke-uiterlijke bestaan, van waaruit je veilig kunt werken met alle moderne technische apparatuur en ook onbevooroordeeld kunt blijven in de stroom van informatie door de media. Vanuit de toenemende werkingen vanuit het elektromagnetisme, 'electrosmog' genoemd, is de mens verkrampt verbonden met de lichamelijkheid, en hij vindt in het gewone leven nauwelijks nog de nooduitgang. Je kunt zoeken naar uiterlijke maatregelen om je te beschermen tegen deze vorm van smog. Zo is er bijvoorbeeld bekend dat turf een beschermende werking heeft. Maar een bescherming tegen de meningsbeïnvloeding, uitgaande van de media, is niet op een uiterlijke manier te verwerven. En tenslotte is ook de materialisering die ontstaat door een voortdurend blootgesteld zijn aan een te sterke aarde-binding, alleen op een innerlijke wijze te bestrijden en te overwinnen.

Het lichaam wordt materiëler dan het is bedoeld, en dit blijkt wel uit de ziekten die met materialisering te maken hebben, zoals arteriosclerose. De mens die daaraan lijdt hoeft beslist geen materialist te zijn in zijn opvattingen - en toch is het lichaam te materieel, te aards geworden.

Beeld voor het lichaam dat een juist evenwicht kent tussen materie en geest, een lichaam dat geheel en al zuiver is, een lichaam zoals het waarachtig menselijk is, is beleefbaar in het bekende wonderschone kleine muziekstuk van Mozart, het Ave verum corpus. Elk van de drie dagen in Samaya werd afgesloten met het zingen van deze muziek, eerst oefenend, maar op de derde dag toch in een mooie samenklank.

We hebben een poging gedaan om met het beperkte ik in het lichaam uit te treden in de wijdsheid van licht en ruimte, een echte voorjaarsactiviteit, en heilzaam voor lichaam en geest. Dat was maar een onderdeel van het driedaagse programma, dat de blik deed richten op nog wijdsere perspectieven...

Er is nooit een kant en klare oplossing wanneer het gaat om de gezondheid van lichaam en ziel. Het is een voortdurend zoeken naar het beweeglijke evenwicht, zodra dit naar een kant doorslaat, moet de andere kant aandacht krijgen. Maar in onze tijd is de aardezwaarte in de cultuur overheersend, daar moeten we echt iets aan doen.

Dat hebben we in deze drie intensieve dagen nagestreefd. Het werd als zo werkzaam beleefd, dat er volgend voorjaar opnieuw een dergelijke werkgroep zal zijn...


Jan Luijken 1640-1712

Ave verum corpus - Mens tussen hemel en aarde door Mieke Mosmuller