In Bern heb ik op Palmzondag 's middags een voordracht met aansluitende oefening gehouden over het thema bedreigde menselijkheid. In de aankondiging stond de vraag wat de wereldwijde conflicten met ons te doen hebben en wat ze individueel van ons eisen.
Op Palmzondag gedenken we hoe Jezus nog eenmaal als een koning wordt ingehaald en er lijkt een mogelijkheid te zijn dat zijn opgave een uiterlijk succes wordt.
Maar dat is niet zijn werkelijke wil. Deze wil voltrekt zich in de goede week, met als dieptepunt de Goede Vrijdag en als hoogtepunt zijn Opstanding op Paaszondag. Dat is een voorbeeld voor wat er van de individuele mens wordt verwacht, dat is niet de protestmars of de revolutie, dat is de innerlijke ontwikkeling.
Een innerlijke ontwikkeling lijkt een puur in het innerlijk afgezonderd proces te zijn, wat zou dat aan de wereld kunnen werken? Maar die opvatting heeft te maken met de materialistische visie op de mens, waar de mens als een afgezonderd ding wordt gezien, dat werkeloos is zolang het niet uiterlijk zichtbaar actief is - zoals een steen als een dood ding blijft liggen, werkeloos, tenzij hij in beweging wordt gebracht.
Vanuit dit uiterlijke gezichtspunt ziet men niet, dat het levenslichaam - dat voor groei en leven zorgt - al veel minder afgezonderd bestaat van de grote wereld van de levensprocessen, en van de andere mensen. De ziel is zelfs een helemaal niet in zich besloten belevingswereld, wat daar gebeurt strekt de werking uit in het hele zielsgebied.
Vanuit die visie kun je met veel vertrouwen beginnen om innerlijk actief te worden. Dan komt het erop aan dat je als mens aansluit bij de mensheidsontwikkeling zoals hij in onze tijd is. We leven in ons bewuste denken zonder waarneming van het goddelijk-geestelijke. Daardoor zijn we in staat om ook alles te doen wat God heeft verboden. Als we hem wel zouden zien, zouden we ons immers wel wachten. We zijn vrije mensen, die kunnen doen en laten wat ze zelf als juist inzien.
Het menselijke denken nu is een evenmin werkingsloos materieel aflopend programma, het heeft in de grond wel degelijk leven in zich, en dat leven is de kracht van de waarheid, die het denken leidt, als het zich zuiver in feiten en begrippen zou bewegen. Dan zou het uit zichzelf telkens de juiste vormen aannemen en aan de mens de ware verhoudingen tussen de feiten tonen.
In het afgelopen jaar heb ik een boek geschreven, dat de weg naar dit levende denken tracht te tonen, te beschrijven. Het is zojuist verschenen in de Nederlandse en Duitse taal.
Boek nu bestellen >Bedreigde menselijkheid door Mieke Mosmuller