Europa ontvangt heel veel mensen die vluchten vanuit hun eigen land. De vraag rijst hoe wij onze specifieke Europese aard kunnen behouden terwijl we dit doen. Er komen bewegingen op die protesteren tegen de overstroming met mensen die uit Arabische landen komen.
Maar wat is onze eigen identiteit? Is het zo belangrijk dat wij deze behouden? Het enige wat telt, is of we een echte eigen identiteit hebben. Maar als we deze hadden, zouden we niet bang hoeven te zijn om die te verliezen, als deze sterk en echt genoeg was.
In de negentiger jaren schreef ik het boek “Zoek het Licht dat opgaat in het Westen”. In het Duits is “Westen” vertaald als “Abendland”, het land van de avond. In het oosten komt de zon op en daarom noemen we dit het land van de ochtend. In het Westen gaat de zon onder en daarom is het het avond-land.
Het oosten heeft een heel specifieke spirituele traditie. In het westen schijnt het meer een religieuze traditie te zijn, en dit raakt het ware wezen van de mens niet zo diep als een spirituele beweging dit doet.
In Europa zouden wij een sterke spirituele impuls moeten hebben. Als wij deze zouden ontwikkelen, zouden we de hele wereld welkom kunnen heten zonder onze Europese identiteit te verliezen.
Maar de Europese ziekte is dat er geen bewustzijn bestaat voor de noodzaak de problemen op te lossen in het innerlijk, en geen geloof dat het innerlijk oplossen van problemen werkelijk zou leiden tot wereldwijde positieve veranderingen.
Wie kan dat geloven?
*
Wat is dan de kern van de Europese spiritualiteit, de kern van het esoterische Christendom?
Het is de 'bekering' waarover ik schreef in de blogs van de afgelopen twee weken. Niet een uiterlijke beweging is nodig; een innerlijke beweging hebben we nodig, die de diepste Christelijke emotie zal blijken te zijn, omdat deze de Logos in Zijn wederopgestane toestand ziet. De innerlijke blik op het denken moet worden gericht op het denken zelf. Daar waar het uiterlijke licht ondergaat, gaat het innerlijke licht op.
Gedachten zijn meestal bewust. Maar het denken zelf is vergeten, en door het te vergeten, vergeten we meer en meer wie we eigenlijk zijn: Wij, Europeanen, zijn de mensen die de intellectualiteit op een spiritueel niveau moeten brengen.
Beweging en emotie door Mieke Mosmuller