De publieke opinie

In de Europese mythologie - en ook in andere mythologieën - vinden we de kiem van de menselijke vrijheid en de schemering van het godenrijk. In onze tijd zijn we bevrijd van deze halfbewuste invloeden door de Goden. We erkennen geen God want we zien hem niet - misschien geloven we dat hij toch bestaat, in een andere wereld, of in een ander bewustzijn, maar er bestaat geen wetenschappelijk bewijs dat God bestaat.

We zijn dus vrij. We kunnen precies doen wat we willen, denken waar we zin in hebben, geloven wat waar schijn te zijn. Er lijkt geen enkele macht meer te zijn die ons dwingt, behalve misschien nog het geweten, of aangeleerde morele wetten.

Wanneer je aan zulke samenhangen begint te denken weet je, dat het verre van waar is dat we vrij zijn. Er is een machtige kracht die van buitenaf dwingend op ons inwerkt. We zien die macht niet, zoals we ook God niet zien. Een nieuwe Wodan leidt ons en de vraag is: Hoe kunnen we een nieuwe Brünnhilde worden?

Wanneer je jezelf bekijkt wanneer je luistert naar het nieuws of leest in de krant, dan kun je de eerste reactie die in je opkomt heel goed vervolgen. Kijk je niet naar wat er in je opkomt, dan zijn die reacties er uiteraard ook, maar je bemerkt ze niet. Ze vormen zich ongekend tot meningen in je hoofd en je hart, en je bent je helemaal niet bewust van de processen waardoor deze meningen worden opgeroepen. Maar naderhand bepalen die meningen wel hoe je over de dingen denkt en hoe je wilt handelen, of vindt dat gehandeld moet worden - en je merkt het niet. Zo worden we geprogrammeerde wezens. Denken en voelen worden gevormd zonder dat we er met het bewustzijn bij zijn. We onderzoeken niet waar de meningen vandaan komen.

Wanneer je een indrukwekkend bericht verneemt, bijvoorbeeld van terechtstellingen op grond van religieuze overtuigingen, dan voel je direct bepaalde reacties in je opkomen. Maar de eerste reactie zou moeten zijn dat je je afvraagt: Is dit werkelijk waar, en zo ja, is dan de betekenis die mij wordt bericht ook waar? Word ik door bepaalde berichtgeving niet in een bepaalde richting gestuurd, die me zegt hoe ik moet denken en voelen? Ik wil hier niet alle nieuwsberichten betwijfelen of verdenken van dubbele betekenis. Ik wil alleen wijzen op het feit dat er direct een oordeel op komt, en dat de noodzakelijke eerste vraag wordt overgeslagen: Kan ik alle informatie uit de media wel vertrouwen? Natuurlijk kan ik dat niet! Maar dat betekent ook weer niet dat alle informatie onjuist is. Ik zal dus een soort nieuw zintuig moeten ontwikkelen om het onderscheid te kunnen maken.

De eerste actie is om jezelf de vraag te stellen of het wel waar is wat je hoort. Het is niet eens van belang of ik die vraag met ja of nee kan beantwoorden. De vraag op zich stopt het automatische afrollen van het hele proces van meningsvorming en oordeelsvorming. In feite zijn we allemaal slaven van de media ... totdat we opstaan en onszelf de eerste vraag stellen, steeds weer opnieuw.

In de zesde eeuw voor Christus leefde Gautama Boeddha. Hij maakte een grootse verlichting door, en hij gaf aan de mensheid de kern hiervan in het achtvoudige Pad. De eerste stap daarin is het vormen van de juiste mening. Want de mening is de basis voor het geheel van onze gedachten en oordelen - en zo tenslotte ook voor onze daden.

Het bewust worden van het vormen van de juiste mening is in onze tijd een ware uitdaging, die we niet uit de weg zouden moeten willen gaan...


De papieren openbare meningDe publieke opinie door Mieke Mosmuller