De ziel, het ik en de geest
doorMieke Mosmuller
01-06-2016
3 commentaren
Omdat de ziel alle mogelijkheden in zich draagt, kan zij de juiste weg niet vinden naar het midden in zichzelf. Zij is de 'albegaafde', maar ze is ook het toneel waar het gevecht om de ware menselijkheid plaatsvindt. Alle denkbare krachten vechten om haar, om haar in haar volle kracht te verwerven. Alles wat we op aarde moeten beleven, elk gevecht, alle pijn, maar ook alle geluk en vrede zijn tekenen van dit wereld-gevecht in de wereld-ziel.
Deze veranderingen worden eigendom van de ziel zelf. Zij hoeft geen hogere instantie te gehoorzamen, maar ze is gevormd door het ik tot een puur wezen, een pure ziel. Dit proces wordt 'katharsis' genoemd. Het ik is broer, vriend en leraar van de ziel. Wanneer de tijd komt dat zij een puur wezen is dat de tweeling van het ik is, dan draagt zij de naam die wijst naar het verlangen van alle zoekenden naar wijsheid, van alle filosofen: Sophia.
Wanneer wij blijven bedenken dat de ziel niet alleen een individueel wezen is, maar ook een wezen dat gedeeld wordt met alle andere zielen in de wereld-ziel, dan kunnen wij ons indenken hoe het worden van één ziel tot Sophia van invloed is op alle zielen die er zijn. Daarom kan de katharsis nooit gezien worden als een egoïstische activiteit, alleen voor haar eigen geluk en zaligheid. Het zal altijd van invloed zijn op de wereld als geheel.
Oorlogen in de wereld kunnen gezien worden als gevechten die gevochten zouden moeten worden in de ziel. Omdat dit niet gebeurt op de juiste manier, wordt het uiterlijk oorlog. Pacifisme zou eigenlijk een activiteit van katharsis moeten zijn van alle vredezoekende zielen.
Maar het is niet alleen het denken dat verandert in deze katharsis. Denken maakt het mogelijk om te veranderen op een bewuste manier, wat betekent in vrijheid. Maar door het veranderen van onze ziel in een waarachtig bemiddelend wezen, vindt zij ook de weg naar een puur gevoel en een volledig bewust gemotiveerd handelen, dat meer en meer in volledige harmonie is met wat we het geweten noemen. Het geweten wordt een kracht die niet meer na het handelen hoeft te spreken, het zal voor het handelen spreken – en wij zullen dit spreken ervaren als spreken met onze eigen stem. Het ik, de ziel en de stem van het geweten zullen één zijn.
In de mate waarin de ziel Sophia wordt door het werk van het ik, wordt het zelfbewustzijn een spirituele kwaliteit. Geleidelijk aan komt de geest in onze nabijheid, en ik en ziel ontwikkelen zich in 'geestzelf', waar de geest geen wezen buiten het ik en de ziel meer is, maar een geheel is met hen als 'zelf'.
Phoenix in vlammen, 12e eeuw, Aberdeen Bestiary. Ik koos deze afbeelding als omslagafbeelding voor mijn boekje over het begrijpen van het denken.De ziel, het ik en de geest door Mieke Mosmuller
De mens is niet alleen begiftigd met een ziel, hij of zij heeft ook een andere instantie, een wezensdeel dat op aarde ontwikkeld moet worden, dat nog 'jong' is, maar dat tegelijkertijd ook een instantie is die kan oordelen en vormen. Deze instantie kan het 'ik' worden genoemd, maar alleen wanneer wij het niet vermengen met het voornamelijk egoïstische 'ik', dat een deel van de ziel is. Het 'ik' wat hier bedoeld wordt is nog niet het hogere zelf, maar het is ook niet het lagere zelf. Het is het wezen dat zich kan losmaken van de ziel en een puur denken kan vormen, dat uit de ziel komt, maar dat ook een innerlijke toeschouwer is, een denken van de gedachte op zich, en een macht die ontstaat uit dit zelfbewuste denken dat zich naar de ziel kan omdraaien en haar zo vormen, dat ze verandert.
Deze veranderingen worden eigendom van de ziel zelf. Zij hoeft geen hogere instantie te gehoorzamen, maar ze is gevormd door het ik tot een puur wezen, een pure ziel. Dit proces wordt 'katharsis' genoemd. Het ik is broer, vriend en leraar van de ziel. Wanneer de tijd komt dat zij een puur wezen is dat de tweeling van het ik is, dan draagt zij de naam die wijst naar het verlangen van alle zoekenden naar wijsheid, van alle filosofen: Sophia.
Wanneer wij blijven bedenken dat de ziel niet alleen een individueel wezen is, maar ook een wezen dat gedeeld wordt met alle andere zielen in de wereld-ziel, dan kunnen wij ons indenken hoe het worden van één ziel tot Sophia van invloed is op alle zielen die er zijn. Daarom kan de katharsis nooit gezien worden als een egoïstische activiteit, alleen voor haar eigen geluk en zaligheid. Het zal altijd van invloed zijn op de wereld als geheel.
Oorlogen in de wereld kunnen gezien worden als gevechten die gevochten zouden moeten worden in de ziel. Omdat dit niet gebeurt op de juiste manier, wordt het uiterlijk oorlog. Pacifisme zou eigenlijk een activiteit van katharsis moeten zijn van alle vredezoekende zielen.
Maar het is niet alleen het denken dat verandert in deze katharsis. Denken maakt het mogelijk om te veranderen op een bewuste manier, wat betekent in vrijheid. Maar door het veranderen van onze ziel in een waarachtig bemiddelend wezen, vindt zij ook de weg naar een puur gevoel en een volledig bewust gemotiveerd handelen, dat meer en meer in volledige harmonie is met wat we het geweten noemen. Het geweten wordt een kracht die niet meer na het handelen hoeft te spreken, het zal voor het handelen spreken – en wij zullen dit spreken ervaren als spreken met onze eigen stem. Het ik, de ziel en de stem van het geweten zullen één zijn.
In de mate waarin de ziel Sophia wordt door het werk van het ik, wordt het zelfbewustzijn een spirituele kwaliteit. Geleidelijk aan komt de geest in onze nabijheid, en ik en ziel ontwikkelen zich in 'geestzelf', waar de geest geen wezen buiten het ik en de ziel meer is, maar een geheel is met hen als 'zelf'.
Phoenix in vlammen, 12e eeuw, Aberdeen Bestiary. Ik koos deze afbeelding als omslagafbeelding voor mijn boekje over het begrijpen van het denken.De ziel, het ik en de geest door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Machteld Rippen-Veenker @Dank Mieke, het is toch ineens een licht dat schijnt op mijn vraag die af en toe in mij leeft en opkomt. Maar die vraag hoor ik ook met enige regelmaat door anderen gesteld: ‘is de ontwikkeling van de enkele ziel van invloed op alle zielen?’. Jij beantwoordt dat altijd met zó’n volmondig en ernstig ‘ja!’ dat ik onmiddellijk hoor dat dat waar moet zijn. En toch komt die vraag telkens ergens weer opduiken. Zoals je nu hebt geschreven in de vierde alinea, komt het bij mij in al z’n eenvoud als schone waarheid ook eenvoudigweg binnen wandelen. Gewoon, het lezen is even een evenwicht van het vragende met het antwoord. Het antwoord dat de vraag oplost in het binnen komen wandelen in eigen ziel, verbonden met alle zielen.
En dan schiet mij ook ineens de derde strofe van de Grondsteen-tekst te binnen: ‘want de wereldgedachten van de geest heersen in het wezen van de kosmos en smeken om licht.’ Door jouw vierde alinea van vandaag komen vraag en antwoord als klein ontstoken in het licht bij elkaar in het licht waar het om smeekte. Een vragende gedachte, die ik kan ervaren als een wereldgedachte omdat zij toch regelmatig als vraag van verschillende mensen te horen is, een vraag die leeft in deze tijd, kan dus in een rustig licht vallen. En dan kan ik dus nu bedenken dat één zo’n opgaand ‘lampje’ werkt in de wereldziel die we samen vormen.
Dank Mieke voor de steeds zo dagheldere blog. Er komen best vaak moeilijke teksten voorbij, maar telkens komt na het lezen en herlezen uiteindelijk een ‘geest bezinnen in de rust van gedachten’, ook uit de derde strofe van de Grondsteen-tekst. -
Van Annet Hoeijmans-Boon @Ik versta de beschreven ontwikkeling, uitgedrukt in deze voor mij soms moeilijk te " begrijpen" woord-taal, tot diep in mijn geest-zelf en ziel.
Dank! -
Van Amelia Golden @I use this image as my online image (avatar), so i was shocked to see it showing up in my feed, not from me! For me, it is a symbol of transformation, purification through fire, initiation, reincarnation.
