Daarna kwam er een tijd dat de mensen dat niet meer zo goed wisten, maar ze hadden wel heel veel wijsheid en die wijsheid breidde zich uit over de hele menselijke beschaving… Daarna kwam er een tijd dat die wijsheid een beetje vergeten werd en dus wisten de mensen niet meer dat ze verbonden waren met God en ze waren ook niet meer zo heel wijs, maar één ding was nog overgebleven en dat was dat ze wisten dat je alles wat verloren is kunt terugkrijgen als je iets weet op te offeren. Daarom brachten zij offers in de hoop, dat ze wat verloren was, toch nog terug zouden krijgen.
Toen brak een tijd aan dat de mensen dat ook niet meer geloofden. Wel keken ze nog vol eerbied naar de sterrenhemel,’s nachts. Zoals je de maan ziet, zo zie je ook heel veel sterren en voor ons hebben die niet echt een betekenis.Geleerde mensen meten alleen maar de afstanden… maar in die vroegere tijd konden de mensen in de sterren nog lezen, zoals wij leren lezen in een boekje - en er was altijd gezegd: Eens zal een ster aan de hemel verschijnen die een heelgrote betekenis heeft. Dat is niet zomaar een ster zoals alle andere sterren, maar die ster wijst naar een heel bepaalde plek op de aarde. Daar zal de koning van de wijsheid, de koning van de verbondenheid met God en de koning van het offer geboren worden.Daar zal de liefde geboren worden…
Als je ‘s morgens vroeg opstaat - in de winter hoeft dat niet zo heel vroeg te zijn, maar in de zomer moet je heel vroeg opstaan omdat te kunnen zien - dan zie je de zon opgaan en als je nou denkt dat je zou gaan lopen naar het land waar de zon echt opgaat, dan zou je heel, heel lang moeten lopen, misschien wel een heel jaar, en dan zou je het deel van de wereld bereiken van waaruit drie buitengewoon wijze mannen kwamen, die de ster aan de hemel hadden gezien. Dat waren niet zomaar mannen, dat waren grote koningen die vervuld waren van wijsheid, van verbondenheid met God en van het offer.
Zij konden die ster aan de hemel zien stralen en ze wisten alle drie - hoewel ze heel ver van elkaar af woonden - dat ze daar naartoe moest gaan,waarheen die ster wees.
Zo kwamen ze samen en elk van die drie mannen had iets bij zich om als geschenk te geven…
De eerste had een geschenk bij zich dat een herinnering was aan de tijd dat de mensen nog wisten dat ze verbonden zijn met God. De tweede had een geschenk bij zich dat een herinnering was aan de tijd dat de mensen nog wijs waren en de derde had een geschenk bij zich dat een herinnering was aan de tijd dat de mensen nog wisten dat ze alles terug konden krijgen door het offer.
Enzo trokken ze samen van oost naar west, van het land waar de zon opgaat in de richting van het land waar de zon ondergaat. Ze werden geleid door de ster aan de hemel en toen ze in het land kwamen dat Galilea heette, zochten ze, omdat ze koningen waren, eerst de koning op om te vragen of die misschien de precieze plaats kende waar dit pasgeboren koningskind van de wijsheid en de liefde geboren was. Ze dachten er niet over dat de koning Herodes misschien bang zou worden en jaloers zou zijn op die pasgeboren koning, ze dachten er niet aan dat hij zou vrezen de macht kwijt te raken over zijn koninkrijk… Maar dat gebeurde wel! Koning Herodes liet daarvan nietsblijken. Hij wist ook niet waar de drie wijzen uit het oosten de pasgeboren koning zouden kunnen vinden en hij vroeg of ze het hem wilden komen vertellen wanneer ze hem gevonden hadden…
De drie koningen zochten verder en vonden hun weg dankzij de ster. Ze vonden het kindje Jezus in Bethlehem en brachten het alle eer die de mensheid aan dit kindje maar kon geven in de vorm van de drie geschenken die een herinnering waren aan tijden dat de mensen nog in God geloofden en wijs waren en konden offeren. Zo kreeg het kindje alles wat de mensen aan waarden hadden gehad in vroegere tijden.
Ze brachten de pasgeboren koning wierook, goud en myrrhe. En ze gingen niet terug naar Herodes om te vertellen waar ze waren geweest. Ze namen een andere weg naar huis…
Ik heb al eens verteld over het gouden hart dat het kindje Jezus was en had… Hier vinden wij het verhaal over het kindje Jezus dat niet alleen een gouden hart had maar ook een hoofdje, stralend van wijsheid. Om zijn kinderhoofdje waren stralen als van de zon met daarin het grote kruis van de wijsheid.
Dat kon niet iedereen zien, maar de koningen zagen het, het had hen geleid omdat het aan de hemel straalde als een ster…
Een Kerstverhaal door Mieke Mosmuller