...En vrede op aarde aan de mensen van goede wil

(Luc.2:8-20) ‘En er waren herders in diezelfde landstreek, die zich ophielden in het veld en des nachts de wacht hielden over hun kudde.  En opeens stond een engel des Heren bij hen en de heerlijkheid des Heren omstraalde hen, en zij vreesden met grote vreze. En de engel zeide tot hen: Weest niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die heel het volk zal ten deel vallen:  U is heden de Heiland geboren, namelijk Christus, de Here, in de stad van David.  En dit zij u het teken: Gij zult een kind vinden in doeken gewikkeld en liggende in een kribbe.  En plotseling was er bij de engel een grote hemelse legermacht, die God loofde, zeggende:

Geopenbaard zij God in den hoge, en vrede op aarde bij mensen van goede wil.

En het geschiedde, toen de engelen van hen heengevaren waren naar de hemel, dat de herders tot elkander spraken: Laten wij dan naar Betlehem gaan om te zien hetgeen geschied is en ons door de Here is bekendgemaakt.  En zij gingen haastig en vonden Maria en Jozef, en het kind liggende in de kribbe. En toen zij het gezien hadden, maakten zij bekend hetgeen tot hen gesproken was over dit kind. En allen, die ervan hoorden, verbaasden zich over hetgeen door de herders tot hen gezegd werd. Doch Maria bewaarde al deze woorden, die overwegende in haar hart. En de herders keerden terug, God lovende en prijzende om alles wat zij hadden gehoord en gezien, gelijk het hun gezegd was.’

GLORIA IN EXCELSIS DEO ET IN TERRA PAS HOMINIBUS BONAE VOLUNTATIS

Deze tekst uit het Lucas Evangelie is de inspiratiebron voor het Kerstfeest. Niet de Kerstman, de kerstboom of het exquise diner brengen ons in de juiste stemming – het is het oude vertrouwde beeld uit de bijbel dat ons ‘het recht geeft’ om het Kerstfeest te vieren.

Ik herinner me de tijd in Den Haag, waar we achttien jaar hebben gewoond. In de Advent leken de straten met de dag stiller te worden, ondanks het gelijkblijvende stadsverkeer. Vooral bij het vallen van de duisternis kon je het naderen van het goddelijke kind als het ware voelen.

Dat lijkt verdwenen te zijn. Ons toenemende ingesponnen-zijn in het wereldwijde web, in het electromagnetisme, in de wijze van denken die daarmee samengaat, maken ons zo nuchter dat we ons vermogen om zulke fijne veranderingen in de omgeving waar te nemen verliezen. We hebben sterke maatregelen nodig, een innerlijke discipline, om in contact te blijven met die wereld die ook om ons heen is, maar die we niet zonder meer gewaarworden.

Op Kerstavond beginnen de dertien Heilige Nachten. Zodra het donker wordt begint het heilige licht van deze nachten te stralen. Gedurende bijna twee weken is de hemel open, tot aan de dag van Epifanie, van Driekoningen, op 6 januari. Het is bekend dat deze dertien nachten van groot belang zijn voor het komende jaar, voor onze bewuste band met de goddelijke wereld. Wat we in die dertien nachten innerlijk oefenen zendt de stralen uit in het komende jaar.

Maar we moeten er hard voor werken om in contact te blijven met de geopende hemel. De hemel wacht op ons, maar zal zich niet aan ons opdringen. Laten we de tijd vinden om deze heilige nachten te zoeken, ze te voelen, te ervaren. Wanneer ze weer voorbij zijn zullen we beleven wat we in de 352 overige nachten van het jaar missen – en we zullen een diep verlangen koesteren naar het herwinnen van de Hemel op aarde…

For onto us a child is born, from The Messiah, G.F.W. Handel. Directed by Charles Mackerras

 

Paolo di Giovanni Fei (1369–1411)
De aanbidding door de herders. 1395–1400...En vrede op aarde aan de mensen van goede wil door Mieke Mosmuller