Het andere halfrond

Begin mei was er een driedaags intensief seminar in Werkhoven, in Samaya. Nadat we in de afgelopen jaren ons verdiept hadden in het thema karma en reïncarnatie, hadden wij ons voor deze drie dagen voorgenomen 'het andere halfrond' te bekijken, dat wil zeggen het leven tussen dood en geboorte en het leven met de gestorvenen. In 2017 had ik 'impressies uit de dood' geschreven, een poging om indrukken uit het leven tussen dood en geboorte te beschrijven, in een vorm tussen proza en poezie in.

Het is een moeilijk thema, want voor de meeste mensen is het toch zo, dat zij maar het liefst niet aan dat onvermijdelijke ogenblik van de dood worden herinnerd - ook als zij spiritueel denken is het vaak nog heel moeilijk. Maar de tijd is toch aangebroken, waarin het meer en meer nodig wordt om die scherpe grens tussen leven en dood te verzachten, om steeds meer en meer gewend te raken aan een samenleven met de gestorvenen. Eens zal het zover komen, dat er geen grens meer zal zijn, dat moet nu worden voorbereid.

Voor een ingewijde is het samenleven met de gestorvenen een vanzelfsprekendheid. Maar de communicatie is toch niet eenvoudig. Dat blijkt uit de voordrachtenreeks van Rudolf Steiner hierover: 'Okkultes Lesen und Hören'. Daarin wordt heel precies beschreven hoe het contact tot stand komt en hoe er gelezen en gehoord kan worden wat de gestorvene wil 'bespreken'. Deze bundel anm ik voor een deel als grondslag voor deze drie dagen.

Maar voor de niet-ingewijde is het nodig om te weten hoe je in het leven op aarde je zo kunt instellen, dat je weet kunt hebben van de gestorvene, en de gestorvene van jou. Een gestorvene keert zich van ons af, wanneer we kritisch over hem denken. Dat is ook begrijpelijk, want ons aardse oordeelsvermogen is natuurlijk helemaal niet in staat to een goede kritiek. Daar komt de zin vandaan: Over de doden niets dan goeds. Zo is het werkelijk. En we hebben dan ook werkelijk intensief onze overledenen als ideaalbeeld voorgesteld.

Het andere halfrond door Mieke Mosmuller