Het grote verlangen
doorMieke Mosmuller
25-04-2018
2 commentaren
De gedachtenmacht heeft de eigenheid verloren en ik heb mij bevrijd van de waan van mijn eigenheden. Nu spreekt mijn gewaarwording, mijn gevoel, tot mij om te voelen het wezen, het worden van mijn wezen. Het gewaarworden, het voelen, kan zich nu met het vloeiende licht verenigen en ik kan leren om me voelend in deze processen in te leven: Ik kan leren hoe ik tot gewaarwording geworden ben en zo kan voelen mijn wezende wezen. Hoe het stromende licht en mijn gewaarworden één worden. Het licht, dat tot het denken behoort, het denken dat licht is, wordt zo ook warm, want de warmte is mijn gewaarwording. Door de vereniging van beiden, van licht en warmte ontstaat een stevige band tussen de mens met de gewaarwording die individueel is, en het licht dat universeel is: de wereld.
Ik voel het wezen van mijn wezen
Zo spreekt gewaarwording,
Die in de zonovergoten wereld
Met stromend licht zich verenigt;
Ze wil aan het denken
Naast helderheid ook warmte schenken
En mens en wereld
In eenheid hecht verbinden.
Ich fühle Wesen meines Wesens:
So spricht Empfindung,
Die in der sonnerhellten Welt
Mit Lichtesfluten sich vereint;
Sie will dem Denken
Zur Klarheit Wärme schenken
Und Mensch und Welt
In Einheit fest verbinden.Het grote verlangen door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Machteld Rippen-Veenker @De lente is voor mij vaak de grootste overgang van en met de geest. Komend uit de geboorte in december met de heilige nachten, werkt dat nog lang na, ook al veranderd er ook al weer veel. Daarna beleven we intens de dood van onze bron, de meest dierbare, het levende woord, ons levende woord. En ook weer het tot leven wekken daarvan. Misschien was ik er toch wat te lang in blijven hangen, want de warmte overviel mij. Drie weken geleden stonden we met onze kleinzoon hier op de schaatsen op het ijs. Zo loop ik soms toch wat achteraan als de lente zich aandient. En zeker als die dan ook gelijk al zomer is. En het was wel grappig om te merken dat ik in de meditatie ineens besefte dat ik mezelf kwijt was. Er was een lichte paniek, want dat had ik toch al veel vaker gevoeld - het binnenste buiten keren van mijn wezen. Het was me toch al wel bekend dat alles wat buiten lag, naar binnen getrokken werd en alles vanuit mijn binnen naar buiten uitdijde? En het was daarom ook wel grappig: ik moest de weekspreuk van vorige week wel vier keer lezen en invoelen en meeleven om me weer enigszins in het goede seizoen te voelen :). Maar het lukte en zo besef ik eens te meer dat we door de golfbeweging van de weekspreuken de seizoenen in ons denken bewegend als als levenskunst kunnen beleven en willen realiseren in de dingen die we doen - een groots steeds veranderend schilderij :). Dank Mieke voor de mooie vertalingen die we wekelijks mogen ontvangen.
-
Van Theophil Urech @Lösen wir dazu wir zwei Sprüche von Ruidolf Steiner zu einem lebendigen Organismus:
"Die Rätsel des Lebens lösen sich in der Wärme des nach Gedankenlicht strebenden Herzens"
"Ich empfinde mich denkend eins mit dem Strom des Weltgeschehens."
Dadurch wird auch der Wochenspruch lebendiger.
