Kernkracht en Christusbewustzijn
doorMieke Mosmuller
01-05-2019
4 commentaren
Op 8 april was er een voordracht in Freiburg, met als titel Kernkracht en Christusbewustzijn. Dankzij het feit dat ik in het verleden een uitgebreide studie hiervan heb gemaakt voor seminars in Hamburg en Werkhoven, was het me mogelijk om op een enkele avond een samenvatting van het wezenlijke te geven - voor zover ik dat kan inzien. Het is natuurlijk al helemaal niet mogelijk om dit in een korte samenvatting hier te geven. Maar het komt erop aan dat we leren inzien, dat zelfs de onnoemelijke afbrekende kracht van de kernenergie - afgezien van een explosie uiteraard - ons niet zal kunnen aantasten, wanneer we de werkelijke verbinding met het bovengenoemde bewustzijn tot stand brengen.
“Wie zich in de zone bevindt”, zei vader Nikolaj, “die bevindt zich aan de rand van de dood. Hij heeft angst. Hij denkt na over het sterven, over het Daarna, over de Eeuwigheid. Zo komt God in zijn leven. Als de mensen de zone betreden, kan men van buiten aan hen zien, hoe het er van binnen bij hen toegaat.”
De mensen, die vader Nikolaj in de kerk bezochten, begonnen al gauw vragen te stellen. “Wat zal er met ons gebeuren, vadertje? Waarom is dit allemaal gebeurd? Worden wij door God gestraft? Zal hij ons vergeven? En als wij sterven, is het waar, dat onze zielen voortleven?”
“In de zone”, zegt vader Nikolaj, “is momenteel geen enkele ongelovige”.
Veel mensen beweren, dat het leven buiten de zone gevaarlijker is dan hier, binnen in haar. Vele mensen die weggetrokken zijn lijden aan ziektes, waarvoor de wetenschappers geen namen hebben. “Stress”, zeggen de wetenschappers dan, “door emigratie veroorzaakte stress, tsjernobyl-stress. Veel mensen zijn gestorven aan deze stress, aan hartproblemen, longenproblemen, bloedproblemen, hoofdproblemen.
“Wij daarentegen”, zegt vader Nikolaj, “wij hier in de zone hebben een goede gezondheid. God de Almachtige zij geprezen. De oude mensen in de verlaten dorpen sterven, maar zij sterven door ouderdomszwakheid, niet aan ziektes.
Daarbij drinken ze zelfs het water. Het water uit het riviertje wat langs de centrale stroomt. Wij zegenen het water”, zegt vader Nikolaj, “en dan drinken we het”. Hij maakt een kruisteken over de besneeuwde band van ijs van het riviertje Pripjat, “In de naam van de vader”, fluistert hij, “en de zoon en de heilige geest. Amen”.
“Je moet geloven”, zegt vader Nikolaj. “Met wie gelooft, kan niets gebeuren”.
Vandaag, op de dag van de Opstanding, zal vader Nikolaj de russisch-orthodoxe Paasliturgie zingen.
Christus is opgestaan uit de dood. Hij heeft door de dood de dood overwonnen en de mensen in het graf weer leven gegeven.
De hele nacht, tot aan het ochtendgloren zal vader Nikolaj voor de ikoon staan en roepen: “Christus is opgestaan!”
En een klein, maar hoorbaar koor zal hem antwoorden: “Ja, hij is waarlijk opgestaan!”
Twee dagen later, op 26 april om 1 uur 23, zal vader Nikolaj de treurklok luiden op het kerkhof. Dat doet hij elk jaar. 25 klokslagen zullen door de zone schallen, één voor elk jaar dat is verlopen.
De wetenschappers zeggen dat het 20.000 jaar duurt, voor de mensen mogen terugkeren in de zone. Als de klokken weer verstommen, zullen dat er nog maar 19.975 zijn…
verschenen in Der Tagesspiegel van 24 april 2011; ingezonden door Ingrid van Tongeren; vertaald door Loek Dullaart
https://www.alertgroepen.nl/2012/03/27/de-verlosser-van-tsjernobyl/
![Mieke Mosmuller]()
Ikoon van de Verlosser van TschernobylKernkracht en Christusbewustzijn door Mieke Mosmuller
Een groots voorbeeld is de kerk met de priester en de gelovigen in het met radioactiviteit besmette gebied van Tschernobyl. Dat gebied zou gedurende 20.000 jaar onbewoonbaar zijn, zo lang duurt het voordat de radioactive straling daar tot onschadelijke hoeveelheden zal zijn gedaald. Maar intussen heeft zich in Tschernobyl, midden in het gevaarlijke gebied een geloofsgemeenschap gevestigd, waar de mensen dankzij hun vaste geloof en vertrouwen in de Verlosser sterven ten gevolge van ziekte en ouderdom, niet door gevolgen van schade door straling.
“Wie zich in de zone bevindt”, zei vader Nikolaj, “die bevindt zich aan de rand van de dood. Hij heeft angst. Hij denkt na over het sterven, over het Daarna, over de Eeuwigheid. Zo komt God in zijn leven. Als de mensen de zone betreden, kan men van buiten aan hen zien, hoe het er van binnen bij hen toegaat.”
De mensen, die vader Nikolaj in de kerk bezochten, begonnen al gauw vragen te stellen. “Wat zal er met ons gebeuren, vadertje? Waarom is dit allemaal gebeurd? Worden wij door God gestraft? Zal hij ons vergeven? En als wij sterven, is het waar, dat onze zielen voortleven?”
“In de zone”, zegt vader Nikolaj, “is momenteel geen enkele ongelovige”.
Veel mensen beweren, dat het leven buiten de zone gevaarlijker is dan hier, binnen in haar. Vele mensen die weggetrokken zijn lijden aan ziektes, waarvoor de wetenschappers geen namen hebben. “Stress”, zeggen de wetenschappers dan, “door emigratie veroorzaakte stress, tsjernobyl-stress. Veel mensen zijn gestorven aan deze stress, aan hartproblemen, longenproblemen, bloedproblemen, hoofdproblemen.
“Wij daarentegen”, zegt vader Nikolaj, “wij hier in de zone hebben een goede gezondheid. God de Almachtige zij geprezen. De oude mensen in de verlaten dorpen sterven, maar zij sterven door ouderdomszwakheid, niet aan ziektes.
Daarbij drinken ze zelfs het water. Het water uit het riviertje wat langs de centrale stroomt. Wij zegenen het water”, zegt vader Nikolaj, “en dan drinken we het”. Hij maakt een kruisteken over de besneeuwde band van ijs van het riviertje Pripjat, “In de naam van de vader”, fluistert hij, “en de zoon en de heilige geest. Amen”.
“Je moet geloven”, zegt vader Nikolaj. “Met wie gelooft, kan niets gebeuren”.
Vandaag, op de dag van de Opstanding, zal vader Nikolaj de russisch-orthodoxe Paasliturgie zingen.
Christus is opgestaan uit de dood. Hij heeft door de dood de dood overwonnen en de mensen in het graf weer leven gegeven.
De hele nacht, tot aan het ochtendgloren zal vader Nikolaj voor de ikoon staan en roepen: “Christus is opgestaan!”
En een klein, maar hoorbaar koor zal hem antwoorden: “Ja, hij is waarlijk opgestaan!”
Twee dagen later, op 26 april om 1 uur 23, zal vader Nikolaj de treurklok luiden op het kerkhof. Dat doet hij elk jaar. 25 klokslagen zullen door de zone schallen, één voor elk jaar dat is verlopen.
De wetenschappers zeggen dat het 20.000 jaar duurt, voor de mensen mogen terugkeren in de zone. Als de klokken weer verstommen, zullen dat er nog maar 19.975 zijn…
verschenen in Der Tagesspiegel van 24 april 2011; ingezonden door Ingrid van Tongeren; vertaald door Loek Dullaart
https://www.alertgroepen.nl/2012/03/27/de-verlosser-van-tsjernobyl/
Ikoon van de Verlosser van TschernobylKernkracht en Christusbewustzijn door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Johannes, Alexander Neuhöfer @Vielen Dank für den wunderbaren Artikel!
Es berührt mich tief, dass es Menschen giebt, mit solch einer Glaubenskraft!
"DEIN GLAUBE HAT DICH GEHEILT! -
Van Bert Verschoor @De 'helende artsenij' . van de verrezen Christus. Wat een kracht!
-
Van Rita D'Cunha @das ist wunderbar, die Kraft des Glaubens....
-
Van Erwin Ansems Bootsma @Ik denk dat hier iets plaats vindt dat verwijst naar het christendom van de toekomst zoals dit door Rudolf Steiner in zijn beschrijvingen over het Manicheïsme, nog met zeer grote terughouding, wordt gezegd. Voor mij wijst het op de levende werkzaamheid van de Christus die alle negen onderaardse sferen, drie Luciferische, drie Ahrimanische en drie Asoerische en die tegengesteld werken aan de negen engelen hiërarchieën in de bovenaardse sferen, door Zijn vrijheid en liefde kan bevrijden. Zelfs de Zonnedemon, de anti-Ik-kracht, houdt Christus in zekere mate op zijn plek aldus Steiner. Van hieruit ontstaat een "weg van opstanding" die zich vanuit het middelpunt van de aarde uitstrekt tot het middennachtelijk uur in de bovenaardse wereld. Een weg die we in de toekomst meer en meer zullen mogen bewandelen, in en met Christus die ons is voor gegaan. In onze tijd wordt daar al een begin van ervaren, beschreven in dit indrukwekkende artikel. Graag zou ik naast de Kernkracht zoals deze zich uitdrukt in de kernenergie ook willen wijzen op de omgang met persoonsgegevens. Hierdoor wordt het mogelijk een virtuele persoonlijkheid op te bouwen die gescheiden van de werkelijke persoonlijkheid bestaat en niet altijd meer door het eigen Ik "doorikt"wordt. Dit kan de kern van ieder individu aantasten als hier geen grenzen aan worden gesteld door de persoon zelf. Ook hier hebben we Christusbewustzijn en Michaelische moed bij nodig.
Dank je wel Mieke voor dit inspirerende artikel!
