Leven met aandacht
doorMieke Mosmuller
07-12-2016
5 commentaren
Een paar jaar geleden heb ik een tijd mindfulness geoefend, omdat ik daar zoveel over hoorde en omdat deze meditatie ook in de medische wereld een zekere aanvaarding geniet, als een gunstige invloed op lichaam en geest. Ik wilde dit leren kennen. Ik kocht een boek van Jon Kabat-Zinn en begon te oefenen. Wanneer ik een spiritueel pad wil keren kennen wil ik er niet alleen over lezen, maar dit ook beoefenen. Alleen lezen geeft niet de volle ervaring van wat het werkelijk is waarover je leest...
Zo leerde ik de bijzondere aandachtigheid in de zintuiglijke waarneming kennen, evenals het gewaarzijn van gedachten en gevoelens.Niemand zou kunnen beweren dat deze methode niet het 'er-zijn' in het leven verbetert, evenals het gevoel van welbevinden in deze wonderbaarlijke schepping die we wereld en ik. Mindfulness lijkt een antwoord te zijn op de steeds groeiende stress in het moderne bestaan, met de ziekten die daaruit voortkomen. Zonder deze geoefende aandacht gaan we op in onze gedachten over onszelf en ons leven, en we zouden vergeten dat er een hele wereld van schoonheid om ons heen bestaat, een wereld die onze aandacht nodig heeft.
Maar ... bij het doen van deze oefeningen werd me uiteraard het verschil duidelijk met de anthroposofische meditatie, die ik al meer dan dertig jaar beoefen. Met het oog op het succes van mindfulness en de geringe belangstelling voor de echte anthroposofische meditatie, moet ik over dit verschil toch eens schrijven en spreken. Ik wil aangeven waarom mindfulness een eenzijdige, een extreme methode is, die niet alleen zegenrijke resultaten oplevert, maar die op de lange termijn tevens zal leiden tot een belangrijk verlies.
Het is waar dat we in gedachten verzonken door het leven gaan, ook verzonken in de verlengstukken van onze gedachten (ik bedoel de smartphone in onze hand). We vergeten de omgeving, we vergeten ons lichaam, we vergeten soms zelfs dat we er zijn. En zo lijkt de enige weg naar genezing te zijn: de weg naar de zintuigen terug te vinden, naar een aandachtig in de wereld zijn.
In de anthroposofie willen we ook een aandachtigheid ontwikkelen die kan groeien tot in het oneindige. Maar er is een groot verschil. We worden niet opgeroepen tot een pure zintuiglijke waarneming, we worden opgeroepen tot een denkende aandachtigheid. Niet een verzonken zijn in gedachten, maar een 'mindful thinking' van de waarneming is wat we willen ontwikkelen. En we doen dat door ons in het denken echt te engageren. We laten de gedachten niet aan ons voorbijtrekken, we duiken er in onder en nemen ze als onze verantwoordelijkheid, we willen de gedachten ontplooien met aandachtige en gewetensvolle wil, activiteit. We willen niet vergeten dat denken de helft van de hele wereld is. We kunnen niet zomaar stellen dat het 'er zijn' alleen met de zintuigwaarneming te maken heeft en met de aandacht daarvoor. Er is een hele wereld die er ook is, die we vergeten waar te nemen: het is de wereld van ons menselijke denken. En we moesten eigenlijk erkennen dat het niet mogelijk is om te scheppen wat onze zintuigen waarnemen - maar dat het heel wel mogelijk is om het denken te scheppen. In de waarneming van het denken nemen we iets waar dat we zelf hebben gecreëerd, dat we scheppen. En het is de helft van de wereld, al dit menselijke denken - dat zich aan onze aandacht onttrekt, dat zich aan onze gewetensvolle aandacht onttrekt.
Ik wil daarom een krachtig pleidooi beginnen voor een 'mindful thinking', een met aandacht gevormd denken, opdat we een aandachtige wijze van leven scheppen die de gehele wereld omarmt, het denken inbegrepen. Dan zullen we niet aan de kant staan, maar we zullen tevens actief worden in een aandachtig denken van de waarnemingen met de zintuigen.
Woensdag 14 december 2016 20:00 - 22:00 uur
Literair theater Perdu Amsterdam
M I N D F U L T H IN K I N G
Lezing door
Mieke Mosmuller
Niet het ‘denken’, maar de afwezigheid van het ‘denken’ is het grootste
probleem in deze tijd. Door de niet aflatende stroom van uiterlijke indrukken
stompen we af en verliezen we onze individualiteit. Het denken is de hoeder
van dat ‘unieke ik’. Mindful thinking maakt het weer krachtig.
Mieke Mosmuller (*1951, Amsterdam) is arts, filosoof en auteur. Zij is deskundige
op het gebied van de ontwikkeling van de intelligente vermogens van de mens.
www.occident.nl
www.miekemosmuller.com
Locatie
Literair theater Perdu
Kloveniersburgwal 86
1012 CZ Amsterdam
Toegangsprijs
€ 10,- / € 5,- euro op vertoon van collegekaart
Info
Hannah Visser - 06-10921016
Ruth Franssen - 013-5079948Leven met aandacht door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Marita Stomp @Beste Mieke , wat mooi heb je dat beschreven! Ik begrijp heel goed wat je bedoeld het verschil van mindfull thinking met het aandachtig oefenen van het met aandacht gedachten scheppen .. : Ik heb heel veel gehad aan Ich Denke die Rede (die euritmie oefening) en filosofie van de vrijheid van Rudolf Steiner.daar wordt heel veel duidelijk voor mij ! toch heb ik het verwaarloosd en dat merk ik ! wederom dank je voor de inspiratie . vriendelijke groet ,Marita Stomp
-
Van Ivar Römer @Fijn Mieke dat je dit zo zelf onderzocht en verwoord hebt! Dank!
-
Van kweurman @Mindfullness deed me altijd denken aan de onbevangenheids oefening , van de 5e ernaast- oefeningen.(neben)
Is uw ervaring dat door deze wijze van denk meditatie (zoals in deze blog beschreven) behalve de denkkracht tevens de waarneming wordt geschoold, versterkt, verbeterd anders dan door aktief waarnemen? Ikzelf heb niet het idee dat ik beter ga waarnemen., maar ervaar wel het versterkte denken...Hoe ziet u dat?
En op welke wijze wint de uiterlijke waarneming aan betekenis door de denkscholing? -
Beste Mieke,
Dat zijn heldere woorden die in beweging zetten. Zelf ervaar ik het beoefenen van Mindfulness en geven van Mindfulness trainingen als een zegenrijke stap. Iets wat een zeker tegengewicht kan bieden tegen de denkende-indrukken en invloed van de aanstormende virtuele wereld via smartphone en internet.
Tegelijkertijd schuilt in het 'slechts'-waarnemen wat sterk binnen Mindfulness beoefend wordt een even grote valkuil zoals jij schetst omdat deze ons evenzeer uit ons midden kan trekken. Willen wij niet verloren gaan in de zintuigelijke indrukken dan zullen wij ons recht moeten houden om van daaruit het evenwicht te behouden. Aan de ene kant is dit de weg 'naar boven', een werkelijke geestelijke wereld in. Een woord dat Rudolf Steiner voor deze beweging gebruikt is volgens mij 'Denkende-Betrachtung', wat zowel het waarnemen als het denken samenvoegt (al weet ik niet meer precies waar ik dat gelezen heb, maar misschien weet jij dit?).
Iets waardoor we niet alleen stil blijven staan bij de (uiterlijke) waarneming of alleen maar de gedachten (en die waarnemen als voorbij trekkend wolken aan de hemel) maar juist door het denken kunnen doordringen tot begrip, tot begrijpen als activiteit én begripvol zijn naar de ander, onze mede-mens.
En zeker dit laatste is in mijn ervaring iets dat verloren zou kunnen gaan als Mindfulness zich zou beperken tot 'slechts' het waarnemen (zonder daarmee ook maar iets af te doen aan het belang van zuiver en oordeelsvrij waarnemen!). Het zou namelijk wel leiden tot een zelf 'aanwezig zijn', je aanwezig voelen maar het zou ook kunnen leiden tot de ander 'slechts' als waarneming zien. En dan is nodig om naast het objectieve begrip, de liefde en compassie te blijven ontwikkelen en behouden voor de mens en het 'ik' dat tegenover je staat. Hoe wezensvreemd dit andere ik in eerste ervaring soms ook mag zijn.
-
Van Tobias Kaye @Thank you Mieke. Your thoughts reflect much of my own path through mindfulness. There is a section of the 8th Class lesson where Steiner talks about dropping all of our thoughts "letting them flow into the cosmic void" such that one can begin to notice how deeper levels of living thinking are active. He then recommends dropping out of the dream of the heart into deep sleep in the feelings whereby one can become fully attentive to the spirit that flows into this silence. These experiences came alove for me through radical Presence in mindfulness.
