Natura spreekt 2018
doorMieke Mosmuller
07-03-2018
1 commentaren
'Ik ben degene die de natuur van de mens met het oog op de gelijkenis met de wereldbouw als model vorm heb gegeven, opdat de mens in zijn natuur als in een spiegel de schrift van de wereld zelf kan vergelijken. Zoals namelijk de eendrachtige tweedracht, de eenvormige veelvoudigheid, de wanklinkende harmonie, de niet overeenstemmende overeenstemming van de vier elementen de structuur van het koninklijke paleis, van de wereld, verzoent, zo voegt de gelijksoortige ongelijkheid, de niet gelijkende gelijkendheid, de vormloze gelijkvormigheid, de onderscheiden onderscheidloosheid van de vier eigenschappen het gebouw van het menselijke lichaam samen. En de eigenschappen die als bemiddelaarsters tussen de elementen optreden zijn dezelfde als die tussen de vier temperamenten een blijvende vrede brengen. En zoals tegen de vastgestelde beweging van het firmament het leger van de bewegende planeten strijdt in weersprekende loop, zo ontdekt men in de mens een blijvende vijandschap tussen lust en rede.
De beweging van de rede namelijk neemt haar aanvang bij het hemelse, doorloopt het aardse, het vergankelijke en wordt door het denken weer tot de hemel terugbewogen. Daar tegenover slingeren de planeetbewegingen lucht tegen het stevige van de rede, waarbij ze in het aardse laveren. De lust verleidt de menselijke geest in de neergang, in het Boze, om hem te doden. De rede nodigt hem uit tot de opgang, de deugd, opdat deze ontstaat. De een verandert de mens degenererend in een beest. De ander verlicht hem naar mogelijkheid tot God. Zij verheldert de nacht van de geest door het licht der beschouwing. De ander vernietigt het licht van de geest door de nacht van de begeerte. De een laat de mens met de Engelen spreken. De ander dwingt hem om met de dieren te drinken. De een leert de mens hoe hij in ballingschap zijn vaderland kan vinden. De ander dwingt in het vaderland de mens in ballingschap.'(Alanus ab Insulis, De klacht van Natura).
Uitzicht vanuit Beatenberg, Zwitserland.
Natura spreekt 2018 door Mieke Mosmuller
Commentaren
-
Van Robert Michael Burnside @Hi Mieke, thank you for posting this except from Alanus de Insulis. I commented on it on Facebook, and include that here, as a way of thanking you. The Complaint of Nature – Alain of Lille
“And just as the army of the planets opposes with contrary motion the fixed rolling of the firmament, so in man is found a continual hostility between lust and reason. For the activity of reason, taking its rise from a celestial source, passes through the low levels of earth, and, watchful of heavenly things, turns again to heaven. The activities of lust, on the other hand, wandering waywardly and contrary to the firmament of reason, turn and slip down into the decline of things of earth. Now the latter, lust, leads the human mind into the ruin of vices, so that it perishes; the former, reason, bids it, as it rises, to ascend to the serenity of virtue.”
The Complaint of Nature - Alain of Lille ( Alanus de Insulis)
Our friend Alain nicely juxtaposes our quandary as humans: we live within the struggle of reason versus lust; the tension between them threatens to pull us apart. To try and resolve the tension, we can think: oh, the hell with earth and this animal body of mine, I’ll refute it and enter into the celestial realm… but doing so, we become inhuman, a ghost, with no body, and no ego – just a thought, not a reality, welcomed by Lucifer as one of his ghosts to control. On the other hand, we can think: oh, to hell with the spiritual world, that’s a lot of bunk, I’ll just refute it and enter completely into my animal nature and enjoy life… but doing so, we become only a beast… welcomed by the dark lord of the earth, who gladly receives our body under his control, to enslave us.
What to do? Let’s find the middle way, a Third Way, refuting neither our spiritual self nor our bodily self, instead acknowledging both and using the tension between them as a source for our development, a force that gives us the strength to persevere toward our future. In the ongoing interplay between them it’s “three steps forward, two steps back”, back and forth we go -- but that one resulting step forward of development is real – it is human – we become more fully ourselves as a human being, neither a ghost nor a beast. After all, it’s that’s a reasonable thing to do.
