Overgave van de zomer aan mij...

Van het begin van mijn bezig zijn met deze spreuken, dat is inmiddels al meer dan dertig jaar, heeft deze spreuk in de tweede week van september mij diep geroerd, als een teken van het begin van de periode in het jaar waarin de ziel actief wordt en waar in de uiterlijke wereld de zintuigschijn gedempt raakt. Sluiers mengen zich met het zonlicht - het is een van de mooiste ervaringen die er zijn... Je voelt de geweldige oproep: Gnothi seauton! Oh mens! Ken Uzelf! Het licht van de wereld keert zich geleidelijk naar binnen, de zomer gaat weg en de herfst begint de schoonheid te openbaren. De zomer heeft aan mij zichzelf gegeven! De zomer leeft verder in mijn ziel en met dit innerlijke licht kan ik de opstanding van de geest vinden!

Als we in staat zijn om de onzichtbare atmosfeer die opgeroepen wordt door deze beginnende herfst te bespeuren, dan kunnen we de vreugde voelen dat we in staat zijn tot een actief denken.

Herfstachtig vermindert zich
Het bekorende streven van de zintuigen;
In de openbaring van het licht
Mengen zich de vage sluiers.
Ik zelf schouw in ruimtewijdten
De winterslaap van de herfst.
De zomer heeft aan mij
Zichzelf gegeven.

Es dämpfet herbstlich sich
Der Sinne Reizesstreben;
In Lichtesoffenbarung mischen
Der Nebel dumpfe Schleier sich.
Ich selber schau in Raumesweiten
Des Herbstes Winterschlaf.
Der Sommer hat an mich
Sich selber hingegeben.

Deze weekspreuken zijn door Rudolf Steiner gegeven in 1912 / 1913: Anthroposophischer Seelenkalender.

Overgave van de zomer aan mij... door Mieke Mosmuller