Uitvoeren van het denken

Gedachten zijn reflecties, ze 'vallen in het bewustzijn', ze worden niet uitgevoerd. Wanneer een acteur zijn rol uit het hoofd leert, heeft hij veel gedachten in zijn geest. Maar dan beginnen de repetities en wat eerst gedachten waren, moet nu worden uitgevoerd. We moeten acteurs worden in de wereld van het denken zelf - en een meditatie zoals die van de afgelopen week is een soort repetitie om een tot echte prestatie te worden. Dit is de 'rol', ik herhaal het citaat:

- Ik denk dingen en feiten.
Houd deze verbeelding gedurende ongeveer een minuut in gedachten, met uitsluiting van alle andere gedachten.
Dan concentratie op de volgende zin:
- Mijn denken stroomt in de tijd.
Nog eens ongeveer een minuut.

Dit was de voorbereiding.
Vervolgens de volgende zinnen na elkaar, in ongeveer 3 - 4 minuten:

- Ik volg het vloeiende denken
- Ik wil mijn wil erkennen in mijn denken
- Ik wil mijn ik vinden in mijn denkwil
- Ik wil leven als ik in mijn denkwil
- Ik verwacht de oplossing van het ik door (van) het ik.

Dan een rustige innerlijke stemming van de ziel. '

Hoe kunnen we zulke gedachten uitvoeren?
De voorbereiding is bewustwording van het denken als een fenomeen dat kan worden waargenomen en geobserveerd. Maar in het tweede deel, in de vijf zinnen, moet er iets gebeuren.

In de voorbereiding hebben we geleerd te zien hoe het denken tijd vraagt, hoe het in de tijd voortdrijft. Nu begint de eigen rol: ik volg het vloeiende denken. Natuurlijk is het niet genoeg om dit gewoon te zeggen en te herhalen. Het zou hetzelfde zijn als te zeggen dat ik een blauw cirkelvlak met rode omgeving zou moeten voorstellen en het me dan niet voorstellen. Dus ik volg het vloeiende denken dat ik heb geleerd waar te nemen. Maar nu ik volg, voel ik dat ik echt volg, en zo ontdek ik mijn wil in mijn denken. Want het 'volgen' is ook een denken en ik ben actief geworden, ik denk niet alleen, ik handel ook: ik volg.

Nu heb ik mijn wil in het denken herkend en vanaf nu heb ik, of ben ik, een denkwil. Ik moet alleen maar beseffen dat ik het ben die één is met deze denkwil, en ik kan beginnen me voor te stellen, of te observeren, hoe ik het ben die in mijn denkwil leeft. Niet alleen door het te zeggen, maar door het te realiseren, het uit te voeren, bewust te worden.

Dan komt er een grote verandering. Tot nu toe roepen de zinnen op tot een activiteit van het ik, een groeiende zelfkennis in actie.

Nu vind ik het woord 'verwachten'. Ik kan niets meer zelf doen, er moet nu iets komen dat ik niet kan veroorzaken. Het lijkt erop dat de andere kant van het ik moet worden afgewacht. Er lijkt een ik te zijn dat er nog zal zijn wanneer mijn 'normale' ik zal zijn opgelost. En dit is het ik dat de oplossing brengt. Hieruit blijkt dat het eigenlijke Ik er al was, maar zonder bewustzijn. Deze staat kon niet bereikt worden zonder de versterking van het ik, zoals we in deze meditatievolgorde hebben beleefd. Er kan geen overwinnen van het egoïsme zijn, zolang het ego onduidelijk en in de duisternis is. Door deze procedure wordt het zo sterk als het kan zijn, het komt tot het licht en het toont zijn affiniteit met het ware Ik.

Het einde van deze meditatie is een verwachten en verwijlen van de ziel in een rustige stemming...


Uit Rafaels 'School van Athene'.Uitvoeren van het denken door Mieke Mosmuller