Angst voor virusinfecties en het opbouwen van lichamelijke weerstand

De laatste maanden zijn we overladen met cijfers en daarmee verband houdende doelstellingen om de coronamaatregelen te rechtvaardigen waarmee we ‘het virus zullen verslaan’. We hebben kennis gemaakt met het Reproductiegetal, of het R-getal. ‘Het basaal reproductiegetal of besmettingsgetal van een infectieziekte is het gemiddeld aantal secundaire besmettingen dat veroorzaakt wordt door een primair geval in een bevolking zonder immuniteit en in afwezigheid van profylactische maatregelen, zoals bijvoorbeeld vaccinatie.’

Het aanvankelijk gestelde doel ter rechtvaardiging van de coronamaatregelen, was het behalen van een R-getal onder de 1.

De vraag is of de doelstelling wel juist gesteld is. Is het niet een irrationele angst die de drijfveer is? Daar waar de lichamelijke weerstand juist wordt opgebouwd, gesterkt, door oefening in het ondergaan en overwinnen van virusinfecties, worden we door de genomen coronamaatregelen en de angst voor besmetting mogelijk in groter gevaar gebracht dan we willen.Bekijk video op YouTube

Hier zit ik weer en probeer iets tegen de camera te zeggen, eigenlijk krijg je van tijd tot tijd het gevoel ik ben sprakeloos. Moet dan denken aan Toon Hermans die zei “Ik zou wel wat willen zeggen, maar alles is al gezegd. Ik zou wel wat willen denken maar alles is al gedacht” 

Nou kan je natuurlijk eindeloos variëren met gedachten en woorden maar het wordt wel moeilijk om in deze tijd van corona-crisis de moed erin te houden en de gedachten bij elkaar te houden. En ik moet denken aan een uitspraak van vroeger, iemand die zei: “Mensen worden niet dement, maar worden dement gemaakt.” en het lijkt er nu een beetje op, dat je zou kunnen zegen, de wereldbevolking wordt niet uit zichzelf dement, maar we worden dement gemaakt, daardoor dat we voortdurend van het een in het ander geworpen worden. En ja, eigenijk is de mens toch een redelijk wezen, he, begaafd met rede. En je wil daarop ook aangesproken worden .dat is ook het gebied waar je het gevoel hebt dat de vrijheid werkelijk woont, in het gebied van het verstandelijke denken. Maar wanneer je in de krant een artikel leest, zoals gisteren, waarin gezegd wordt ‘ het kabinet neemt nog geen verdere maatregelen, maar komt deze week mogelijk met hele strenge maatregelen, we willen het nog niet doen maar we zullen het misschien moeten doen’ en dan komt het reproductiegetal en dan staat er dat er gezegd is dat dat 0,8 zou zijn. Nee, staat er, dat is niet zeker, het zou ook 0,16 kunnen zijn. Maar als het 0,8 is, dan is de epidemie eigenlijk voorbij. Dat staat allemaal in e’en krantenartikel en dan ben je dus van de ene hoek van de kamer naar de andere geschopt als het ware in je mee-denken, want dan snap je er werkelijk helemaal niets meer van, want je herinnert je toch nog wel dat na de vorige lockdown in het voorjaar het zo was dat het steeds een verlangen was naar dat reproductiegetal dat dat 1 zou worden en minder, want dan zouden de maatregelen worden opgeheven. Nu wordt er dus gezegd, 0,80, nee, misschien toch ook niet, misschien is het wel 1,16, maar het kan ook best zijn dat het rond de 1 ligt, in ieder geval is het niet een getal waarvoor je het hele land zou willen lamleggen, maar in hetzelfde artikel staat dat dat wel op de agenda staat, als niet dan maar dat als niet en dan dat is zo irrationeel als wat. En dan krijg je het gevoel ik kan maar beter niks meer zeggen en ook niks meer denken, want je komt er geen stap verder mee, je wordt er alleen maar doodongelukkig van. Maar ja, dat mogen we natuurlijk niet bereiken, dat punt, dus zit ik hier toch weer het een en ander te formuleren, en ik had de laatste dagen de herinnering aan hoe dit allemaal begon vorig jaar, eind vorig jaar, begin van dit jaar, dat we de beelden uit Wuhan kregen met hele zorgwekkende informatie. Er was daar een virale epidemie uitgebroken en dat was een buitengewone gevaarlijke ziekte, er gingen veel mensen aan dood en er moesten zware maatregelen genomen worden en we konden alleen maar hopen dat dat virus zich niet verder over de wereld zou verspreiden. Ik heb daar van het begin af aan mijn vragen over gehad, over hoe ver het eigenlijk met de mensheid gekomen is, dat we zo bang moeten zijn voor een virus, maar goed daar zal ik het een andere keer dan misschien nog eens over hebben, dit was duidelijk een dreiging, een levensgevaarlijke virale epidemie die natuurlijk heel goed de hele wereld zou kunnen treffen. En wat zag je op die beelden, je zag daar mensen in ik noem het maar maanpakken, met maskers voor en die handschoenen aan en die behandelden de zieken, maar je zag ook op straat mensen met zulke pakken aan en grote spuiten waarmee ze de straten waren aan het desinfecteren, en dat gaf toch al wel een indruk van dat daar iets gebeurde waarvan je zegt moet dat nou werkelijk zo. Maar goed dan kun je tegen jezelf zeggen nou goed dat is China en China is een land waarin de vrijheid niet zozeer heerst, dus daar wordt van alles vanuit de overheid opgelegd en dit ligt dan in dat vlak. Dat er op die manier therapie wordt bedreven en preventie. Ik herinner me nog dat ik als klein kind, doordat je iets hoorde van wat de grote mensen onder elkaar vertelden, of doordat je het op de radio hoorde misschien, op een gegeven moment heel bang werd voor vulkaanuitbarstingen en vloedgolven en aardbevingen en dat soort natuurverschijnselen. En mijn moeder die een zekere wijsheid bezat die zei och Mieke je hoeft daar niet bang voor te zijn als je in Nederland woont. Want Nederland is een land, daar gebeuren die dingen niet. Dat is iets wat in heel andere gebieden van de aarde gebeurt, maar niet in Nederland. Dat was zeer geruststellende en dat geruststellende dat leeft verder en dat had ik in januari ook nog, toen ik die beelden uit Wuhan zag. Ik heb niet aan mijn moeder gedacht, maar ik heb wel gedacht ‘zoiets kan in Nederland niet optreden. Daarvoor is Nederland een te vrij land, en zoiets zal hier geen kans krijgen, de rede, de redelijkheid en de vrijheidsdrang zijn hier daarvoor beslist te groot.’ en als je dan je herinnert hoe daar inde tijd van de carnaval plotseling de gevallen in Nederland begonnen op te komen, het eerste in Brabant en langzamerhand steeds meer verspreid over het land, het hoge noorden bleef nog tamelijk gespaard, ja dan begon je te zien dat het toch wel die kant op ging van Wuhan, dat de angst voor besmetting blijkbaar dusdanig groot is dat er geen andere raad geweten wordt dan alles af te sluiten alle monden en neuzen dicht te stoppen, ophouden met ademen eigenlijk zodat je vooral niks van viezigheid in de omgeving verspreidt, alle mensen uit de weg te gaan, want wie weet, enzovoort enzovoort, we kennen het nu zo langzamerhand wel. En ik herinner me ook nog het eerste moment dat er in Duitsland een besmetting kwam. De precieze getallen heb ik niet paraat, maar het was zo ongeveer zoiets als er was een eerste besmetting en de bondskanselier vond het nodig om vooruit te zeggen dat die eerste besmetting dat dat zou leiden tot een drama dat 80% van de Duitse bevolking ziek zou worden, op 80 miljoen is dat 64 miljoen, en de who had inmiddels gepubliceerd een sterftecijfer bij de zieken van 3,5% ongeveer, dus reken maar uit dat is ongeveer 2 miljoen, zoiets, doden in Duitsland. Nu, zagen we laatst nog in de krant, iets boven de 10000 sterfgevallen in Duitsland. En daar word je sprakeloos. Dan snap je niet dat er niet op een gegeven moment teruggekeken wordt en toegegeven wordt wat een ongelooflijk misplaatste angstwekkende opmerking geweest is die totaal niet is uitgekomen. Dusj e vraagt je af wat is hier aan de hand, ik wil niet in de samenzweringstheorieën vervallen hoewel ik het graag zou doen want je ziet er in sommige theorieën zie je toch wel iets herkenbaars, maar dat wil ik hier niet doen, maar je vraagt je wel af hoe is het mogelijk dat iemand die een leidende positie heeft in een groot land met zoveel beschaafde inwoners zulke opmerkingen maakt, dan krijg je als bevolking natuurlijk wel het gevoel als ik mijn neus buiten de deur steek dan ben ik misschien wel een van die 80% en dan daarvan 3,5% dat is nog altij best veel. Waarom is er niet naderhand ook maar iemand behalve dan de mensen op de alternatieve kanalen die daaraan terugdenkt en dat ook naar voren brengt, wat een ongelooflijk grote grove fout in het openbaar maken van de toekomst is, daar blijkt alleen maar uit dat we daar niks van kunnen. We kunnen helemaal niet zeggen hoe het zal gaan. En toch blijft men dat maar doen. En dan vraag je je af, waarop berust dat nou eigenlijk he. Die voorspellingen voor de toekomst die we in Nederland toch ook voortdurend hebben dat terwijl de capaciteit van de ic nog lang niet bereikt is, men nu schijnbaar al weet dat er een tekort zal komen waarvoor het dan nodig geacht wordt om hele andere sectoren in Nederland de vernietiging in te jagen, je vraagt je af waar berusten die voorspellingen op? Nou ja, af en toe hoor je dat dan wel, waar dat op berust, dat zijn de bekende statistische rekenmodellen. Wanneer je een bepaalde trend ziet in het aantal positieve PCR tests, het aantal opnames op ziekenhuisafdelingen, in het aantal opnames op de ic, en je vervolgt dat en je volgt dat, je geeft dat in in een bepaald computerprogramma wat daarvoor gemaakt is, dan rekent die computer wel voor je uit hoe het eruit gaat zien, he je gaat zien, dat zie je ook dagelijks in de krant, van die diagrammen waarin je van dag tot dag het verloop ziet, en waarin je je kan je voorstellen dat daar een bepaalde conclusie uit te trekken is voor de toekomst. Maar we hebben met het leven van mensen te maken, en dat laat zich toch niet zo heel eenvoudig in een diagram weergeven want er zijn zoveel factoren die daar een invloed op hebben, en wanneer ik dan lees in de krant we moeten het virus verslaan dan denk ik ja waar ben je nou toch mee bezig, denk je nu werkelijk dat je een virus kunt verslaan. Kijk je kunt wel als je een antibioticum hebt een bacterie onder de knie krijgen als die niet resistent is. Maar virusinfecties zijn zoals bekend niet echt te behandelen met een antivirale therapie. Er zijn wel verschillende middelen waarvan gebleken is dat ze een effect hebben, maar zoiets heel duidelijk werkzaams zoals dat bij de antibiotica is, dat hebben we voor de virussen nog steeds niet, en daarom wordt er gegrepen naar het vaccineren. He we hebben vroeger de kinderziektes nog in volle bloei geleerd op de universiteit, de beelden die die laten zien en we hebben die bloeiende kinderziekten als ja als thuishorend in de kindertijd gekend, nu zijn ze laat ik maar zeggen weggevaccineerd, en daar wil ik ook niks over zeggen natuurlijk, maar je moet je wel realiseren, dat je in feite de mensheid er niet sterker door maakt. Het is natuurlijk toch zo dat je als mens leeft in een bepaalde omgeving, van jezelf en van buiten, en wanneer we nou toch vergeten dat die hele omgeving vol zit met micro-organismen, en we willen dan dat ene wat ons niet bevalt verslaan, ja dat is gewoon onzinnig, dat kan helemaal niet. Je moet wachten tot dat de natuur zover is dat de natuur dat dat virus overwonnen is. En dat komt natuurlijk, dat moment, maar je kunt niet zeggen ‘we moeten het verslaan’ ja door de mensen nog zwakker te maken dan ze al zijn? Wanneer je iedereen opsluit dan wordt het misschien wel minder mogelijk om elkaar te besmetten maar ik kan er wel op een briefje geven dat het tegelijkertijd betekent dat wij als mensen zwakker en zwakker worden, op een gegeven moment kun je helemaal geen infectie meer aan want je oefent je niet meer. En dat is toch het kenmerk van het leven? Dat je je voortdurend moet oefenen om je kwaliteiten in stand te houden. Waarom gaan alle mensen naar de fitness? Omdat ze het gevoel hebben ik wil sterk zijn en iedereen weet dat kan je niet zijn als je niks doet. Als je in je stoel blijft zitten dan worden je spieren daar niet beter van. Het blootstaan aan virale infecties is een soort fitness voor het lichaam en waarom zijn we dat nou vergeten? En dt er mensen heel erg ziek worden en aan sterven ja dat is een bijverschijnsel van het menselijk leven want een bijverschijnsel van het menselijke leven dat is nu eenmaal ziekte en uiteindelijk ook dood. 

Maar de mensheid verliest alle contact met de spiritualiteit en heeft geen idee meer, ja ik moet wel generaliseren, en dat doe ik natuurlijk ook omdat ik de gevolgen van het generaliseren zie, de mensheid heeft op een gegeven moment helemaal geen vat meer op de processen die het e allerbelangrijkste zijn in het mensenleven en daartoe behoort ook dat bepaalde dingen nu eenmaal op je weg liggen, als er op zijn minst nog sprookjes gelezen zouden worden dan zouden de mensen dat nog weten. Daar zijn zoveel voorbeelden uit de volkswijsheid te vinden waaruit blijkt dat je je lot niet uit de weg kunt gaan. Iemand die te horen krijgt dat hij vandaag zal sterven en dan in huis blijft zitten op een stoel omdat hij denkt ja hij zou door een ongeluk sterven en als ik hier nou blijf zitten dan gebeurt er niks, daar gebeurt natuurlijk uiteindelijk iets waardoor hij toch opstaat en dan toch zijn nek breekt, ik noem maar wat, dus je kunt niet je lot ontkomen, dat gaat niet. Dus als je aan een virusinfectie moet sterven, dan sterf je daaraan. Dan misschien niet nu, omdat je opgesloten wordt, maar dan de volgende heel simpele virusinfectie die pakt je dan want je hebt geen weerstand meer en dan ga je alsnog. 

Dus het is een beetje een emotionele uiting deze keer, maar het is de keuze tussen ofwel sprakeloos niks meer zeggen of uiten wat je zo sprakeloos maakt. En dat is dat de menselijke rede door deze interventies door de zogenaamde experts en de leiders, die menselijke rede wordt weggestuurd. En op een gegeven moment hebben we die niet meer, dan zijn we dement met zijn allen. Als we ons niet oefenen in het denken worden we dement, als we ons niet oefenen in het hebben van infecties dan sterven we aan de eerste de beste infectie die ons overkomt. Dus we moeten ons oefenen in de weerstandsvorming. En we hebben nu de gelegenheid. Het is duidelijk dat al die mensen die een positieve PCR test hebben, voor zover die positieve uitslag dan ook op waarheid berust, want er is natuurlijk een foutpercentage, maar die mensen die zijn natuurlijk lang niet allemaal ziek. Waarom zijn die niet ziek, waarom worden die niet ziek, die mensen? Omdat ze weerstand hebben, daarom worden ze niet ziek. Word je wel ziek, dan bouw je die weerstand op. En een enkeling redt dat niet. Maar dat zou geen reden mogen zijn om de hele bevolking de kans te ontnemen om zijn weerstandsvorming te oefenen.

Dat was wat ik dan vandaag wilde zeggen en over het fenomeen van de besmetting zelf zal ik een volgende keer nog proberen iets te zeggen.