Vriendschap

Onderstaande tekst is een letterlijke transcriptie van de gesproken video-tekst.

Ik heb in dit boekje moeite gedaan om te beschrijven hoe je ook, hoe je een echte vriend kunt zijn. En dat komt eigenlijk daarop neer dat je datgene bent voor de ander wat je zo ongelofelijk verlangt dat de ander voor jou is. Het is een scholing zou je kunnen zeggen in onzelfzuchtigheid wanneer je langzaamaan enig bewustzijn krijgt van wat een vriend, een vriendin, eigenlijk is. Verder heb ik in het boekje ook een aantal citaten ingevoegd van wat mij betreft grote mensen in de geschiedenis en ook in de moderne tijd, die zich uiten over vriendschap en eentje daarvan wil ik voorlezen.Bekijk video op YouTube

Ik heb in het voorjaar een boekje geschreven over vriendschap. Nou lijkt dat in deze tijd een wat merkwaardig thema want u zult het wel met me eens zijn, want wat je vooral in de wereld ziet is geen vriendschap, maar hoe moet je het noemen, haat en elkaar de meest verschrikkelijke dingen toewerpen. Nu zal dat in de huiskamer en de sportvereniging, in de bibliotheek en weet ik waar wel meevallen, maar op het grote wereldtoneel is het wel heel erg verschrikkelijk als je ziet wat mensen over elkaar zeggen en tegen elkaar zeggen ook. Ik heb het idee dat dat totaal buiten alle grenzen gaat en wanneer je je dan op vriendschap bezint, ja dan moet je dus een andere kringen je begeven en niet denken aan de politiek of het wereldtoneel of de vriendschap tussen de volken of zoiets dergelijks want die bestaat niet.

Vriendschap tussen mensen bestaat wel natuurlijk en dat is toch een van de allermooiste dingen die je als mens hebt, waar je je leven mee kunt vullen.

Wanneer je in de natuur kijkt dan kan je echt niet zeggen dat stenen vriendschap met elkaar hebben of dat planten dat hebben. Natuurlijk kun je als je niet goed kijkt en nadenkt alles beweren, je kunt zelfs eigenlijk niet zeggen, of eigenlijk, je kunt helemaal niet zeggen dat dieren vriendschap met elkaar hebben, die hebben al wat met elkaar maar dat is niet wat ik in ieder geval onder vriendschap versta. En zo is wat mij betreft vriendschap een zuiver menselijke eigenschap. Misschien hebben de engelen en de hogere wezens ook geen vriendschap , het zou kunnen zijn dat je op aarde moet om namelijk echt aan de ene kant van elkaar verwijderd te zijn, omsloten door een lichaam, een huid waar je alleen maar contact mee kunt krijgen door tasten, dat je dus op aarde moet zijn om die afstand te hebben die je in de geestelijke wereld op die manier beslist niet hebt waardoor de het besef van wie de ander eigenlijk is veel moeilijker te verkrijgen is dan wanneer je met elkaar zou vervloeien in ziel en geest. En in zekere zin zijn we dat natuurlijk op aarde ook, maar het bewust zijn daarvan hebben we niet. En het is dan werkelijk een telkens weer optredend wonder wanneer mensen tegen elkaar kunnen zeggen: “jij bent het voor mij“ en dan heb ik het niet eens over de liefde tussen partners, maar ik heb het echt over vriendschap die tussen mensen kann bestaan, die ook helemaal niet afhankelijk is van een bloedband, die niet afhankelijk is van het behoren tot een bepaald volk of het samen naar dezelfde school zijn gegaan. Het is een wonderbaarlijke erkenning van iets in de ander waarvan je weet met dit iets, met deze iemand, wil ik samen zijn. Dat hoeft niet iedere dag te zijn, dat hoeft niet aan tafel en in bed te zijn, maar vriendschap is een kracht die tussen mensen aanwezig is waardoor je graag bij elkaar bent.

En dat graag bij elkaar zijn, dat berust toch eigenlijk in eerste instantie voor ons op een raadsel.

Je kunt natuurlijk vriendschap hebben met mensen waar je het uiterlijk mee hebt, dat is een vorm van vriendschap. Je kunt ook vriendschap met mensen hebben waar je belang bij hebt. Dan kan het toch een soort vriendschap zijn al is berust die vriendschap dan op nut, op nuttigheid. Je kunt ook vriendschap met mensen hebben omdat je samen in een sportvereniging zit of elkaar op de bibliotheek ontmoet of wanneer je een wandeling maakt en je komt elkaar tegen. Je zingt samen in een koor, weet ik wat voor situaties er in het leven allemaal zijn waardoor je elkaar ontmoet en dan misschien direct en anders geleidelijk aan weet deze andere mens is een wezen, is iemand met wie ik heel graag samen ben en mijn diepste gedachten en gevoelens mee deel, zelfs als ik ze niet zou uitspreken dan zou ik dat toch nog doen. Dat noem ik vriendschap. Dat is een wonderbaarlijke verbinding tussen twee mensen, en in het boekje heb ik beschreven dat wanneer je meditatief op zoek gaat het antwoord op de vraag ja wat is dan nou eigenlijk vriendschap, wat heb ik voor vrienden en waarom noem ik ze vriend en wat voel ik daarbij? Wanneer je daar meditatief naar opzoek gaat dan komt het uiteindelijk op een punt dat je zegt ja ik heb nu eigenlijk al het uiterlijke bedacht en toch heb ik nog niet alles gevonden wat van belang is voor het feit dat ik met die ander bevriend ben en dan stuit je als het ware op het wezen, op wie die iemand werkelijk is en ja dat kan een bevrediging van een verlangen zijn dat je dan samen bent, maar het is aan de andere kant ook een heel mooi gegeven dat je als mens in staat bent om zulke kennis zal ik maar zeggen op te doen van iemand anders die dan die kennis die dan verwerkelijk wordt in een misschien wel levenslange hechte vriendschap.

Ik heb in dit boekje moeite gedaan om te beschrijven hoe je ook, hoe je een echte vriend kunt zijn. En dat komt eigenlijk daarop neer dat je datgene bent voor de ander wat je zo ongelofelijk verlangt dat de ander voor jou is. Het is een scholing zou je kunnen zeggen in onzelfzuchtigheid wanneer je langzaamaan enig bewustzijn krijgt van wat een vriend, een vriendin, eigenlijk is.

Verder heb ik in het boekje ook een aantal citaten ingevoegd van wat mij betreft grote mensen in de geschiedenis en ook in de moderne tijd, die zich uiten over vriendschap en eentje daarvan wil ik voorlezen.

Dat luidt als volgt: Samen praten en samen lachen, hartelijk met elkaar omgaan samen mooie spirituele boeken lezen, elkaar plagen en elkaar achting bewijzen. Het soms met elkaar oneens zijn zonder haat, alsof je het oneens was met jezelf en met dat zeldzame verschil van mening de eensgezindheid van altijd aan elkaar kruiden en van elkaar iets leren. De afwezige smartelijk missen de terugkerende vreugdevol begroeten met deze en andere oorspronkelijke tekenen zoals ze zich openbare in liefde en wederliefde door kus, mond, spraak, ogen en duizenden andere vriendelijke gebaren de harten in vuurgloed brengt en velen tot eenheid versmelten. Dat is wat men lief heeft in vrienden en zo lief heeft dat het zichzelf kwalijk zou nemen als men de liefde niet met liefde zou willen terugbetalen. Liefde met liefde, als men niet meer van de ander zou willen eisen dan zulke bewijzen van goede will. Vandaar het verdriet wanneer iemand sterft, deze duisternis van verdriet, deze ziekte van het hart, vreugde is veranderd in bitterheid, deze dood van de overlevende die voortkomt uit het voltrokken leven van de overledene. Gezegend is hij die U lief heeft in U zijn vriend en omwille van U ook zijn vijand. Hij alleen verliest niemand die hem dierbaar is omdat hij alles heeft in Hem die nooit verloren kan gaan.

Dat is een prachtige tegenstelling van aan de ene kant de aardse liefde en vriendschap die mensen onder elkaar hebben en aan de andere kant de smart die ontstaat wanneer een afscheid plaatsvindt door de dood en hoe je dan alleen dat eigenlijk maar kunt overleven innerlijk wanneer je ervan overtuigd bent dat die ander niet in het graf of in het vuur voorgoed verdwijnt, maar dat die ander in de liefde van God opgaat totdat hij daar zo verzadigd is dat hij of zij, maar dat is dan geslachtloos geworden, weer terug kan komen op aarde. Degene die dit stukje tekst heeft geschreven leefde niet met een reïncarnatie idee, maar eigenlijk hoort dat er nog achteraan, dat datgene wat al deze mooie belevenissen onder mensen geeft ,de vriendschap de liefde, dat dat iets is wat niet alleen eeuwig is maar dat iets is wat na de dood voort gaat en in een volgend leven zich weer kann vernieuwen. Het schrijven van dit stukje komt uit de vroege christelijke tijd, het is namelijk Augustinus die van 354 tot 430 na Christus leefde en die dit geschreven heeft in zijn bekentenissen. Ongelofelijk hoe zo lang geleden iemand de vriendschap zo veelzijdig weet te treffen.

Zo heb ik geprobeerd van meerdere grote mensen, van allerlei richtingen, kleine citaten te geven over vriendschap. En wanneer je jezelf als vriend, als vriendin, als naar liefde verlangende, verlangen naar liefde te geven mens beleeft in deze tijd ja dan is het hart brekend om te zien hoe de mens in deze tijd gekweld wordt zonder vriendschap en hoe dat, hoe de tendens is dat dat steeds erger wordt, dat het verlies van de kwaliteit van de vriendschap steeds groter wordt en dat het hart van de mens killer en kouder wordt totdat het uiteindelijk zo koud geworden is als het hart van de artificial intelligence die überhaupt geen hart heeft.

Waar leven wij als mensen naartoe? In het klein, zoals we in het klein leven, geloof ik dat het verlangen naar vriendschap en het feit van vriendschap nog altijd levend genoeg is, Maar in de grote wereld zie je een andere tendenes, in oorlogen, in politieke debatten, in kamerdebatten, het is hartverscheurend.

Toch heb ik dit boekje geschreven. Of misschien moet ik ook niet toch zeggen, juist heb ik dit boekje geschreven, omdat ik als mens op deze aarde van m'n aller vroegste bewustzijnstijd het verlangen heb om een vriend voor anderen te zijn en vriendschap van anderen te mogen ontvangen. En ik wil als mens daar werkelijk alles aan doen omdat in dat kleine leven van alledag in een kleine groep van mensen met wie je altijd te maken hebt om dat ideaal te verwerkelijken en ik wens de mensen die deze video bekijken veel, heel veel vriendschap toe.

Vriendschap door Mieke Mosmuller