Voelen als muzikale compositie

Ons vermogen om te voelen is niet van deze wereld. Uiteraard lacht de moderne wetenschap daarom, maar in oude tijden - en ook in komende tijden - wisten we en zullen weer weten dat de gevoelens van mensen gecomponeerd zijn uit de tonen van de sferenharmonie. Johannes Kepler - hoewel een wetenschapper in een groeiende moderne natuurwetenschap - had nog een gevoel voor deze wereldharmonie die niet alleen mathematisch of fysisch is, maar tevens een goddelijke kosmische harmonie. Hij had nog enige pythagoreïsche wijsheid die hem deed beleven dat in de wonderbaarlijke compositie van de wereld een goddelijke gedachte werkzaam is, die niet alleen gedacht wordt, maar die scheppingskracht is.

Onze gevoelens komen uit die kosmische wereld. Zoals de planeten rond de zon gaan, zo gaan onze gevoelens in zeven geledingen, tonen, door ons heen. Die tonen komen uit de kosmische sferenharmonie. Het is moeilijk om hun oorsprong te vinden, omdat het persoonlijke voelen van alledag veel sterker is dan deze fijne etherische sferen die dus verbonden zijn met de zeven planeetsferen, en met de zeven sferen van het bewustzijn.

Wanneer we zo denken, dan vermoeden we een kosmische muziek die in feite ons gevoelsleven is. Deze sferenmuziek echter is overstemd door een half lichamelijk, een half persoonlijk gevoelsleven. Als het lichaam gezond is dan klinkt de kosmische muziek door het lichaam heen. Als de ziel gezond is dan vormt de kosmische muziek ook de persoonlijke gevoelens. Maar in het leven op aarde is de muziek nooit zo hemels als in de pure vorm. We hebben de muziek gehoord toen we in de hemel waren, in het leven voor onze geboorte en na de vorige dood. Een componist herinnert zich meer daarvan en kan het tot in zijn muziek dragen, vermengd met aardse tonen. Maar in onze levens is de muziek vaak vol van dissonanten, de sociale problemen veroorzaken die en het is het lot dat ze tevoorschijn brengt. Alleen als we een beetje vrijheid in onze ziel hebben kunnen we de dissonanten in harmonie omvormen. Als we dat niet kunnen dan moeten wachten of het lot verdere dissonanten in zich draagt, of dat er toch harmonie volgt.

In de muziek zijn het de overgangen van de dissonanten naar de harmonie die het meest indrukwekkend zijn, die ons het diepst raken. Als een compositie slechts harmonie zou bevatten, dan zouden we deze waarschijnlijk ervaren als nogal oppervlakkig. In de muziek is het niet alleen de melodie, het ritme, de akkoorden die haar tot een muzikale ervaring maken. De overgangen tussen de tonen, de akkoorden, tussen de stemmingen en de gestemdheden zijn waar het om gaat, zij maken de muziek.

Maar om de kosmische muziek op aarde tussen de zielen te kunnen spelen is het noodzakelijk om goed gestemd te zijn. Zeven machtige tonen moeten zo gestemd zijn, dat ze in zuiverheid kunnen klinken, en dat ze samen kunnen smelten in harmonievolle muziek - maar zonder de angst voor dissonanten.

Dat bedoelde ik toen ik schreef over het 'actieve voelen'. Een ziel met valse tonen vanaf het begin kan nooit zuiver met andere zielen samenklinken. We zullen moeten leren om onze tonen in zuiverheid te laten samenklinken.


Museum in Tripoli, Apollo speelt op de lier.Voelen als muzikale compositie door Mieke Mosmuller