Winter

De weekspreuken geven de menselijke ziel de mogelijkheid om de zuivere gevoelens gewaar te worden die behoren bij de veranderingen in de seizoenen. Er zijn waarlijke pieken daarin, waar de ziel diep de waardigheid van het menselijke wezen en de grootsheid van het samenleven met de natuur op aarde kan voelen, een samenleven ook met de wereld van de elementen, van de ziel, van de geest - met de wereld van de kosmos, de planeten, de sterren. In deze week voor de week waarin Kerstmis wordt gevierd klinkt een Prelude op het Kerst-gebeuren.

In de winternacht van de wereld zijn er niet alleen de twinkelende sterren die de nachthemel verlichten. Het is de tijd waarin de ziel de grootste stralende ster is, omdat het licht van de geest haar verlicht en ze in staat is dit innerlijke licht in de uiterlijke wereld binnen te dragen.

We zien overal de lampjes in de bomen. Het is beeld voor een geestelijke gebeurtenis: de menselijke zielenkiemen verlichten de duisternis van de uiterlijke wereld, de donkerte van de zintuigen. En omdat de ziel doordrongen is met geestlicht en door haar vervuld zijn met het Woord van God, verlichten de zielenkiemen de gehele wereld en doen deze klinken van goddelijke klank.

Te dragen geestlicht in de wereldwinternacht
Daarnaar streeft zalig de drijfveer van mijn hart,
Dat lichtend zielenkiemen
In wereldgronden wortelen,
En goddelijke Woord in het zintuigdonker
Verlichtend al het Zijn doorklinkt.

Zu tragen Geisteslichte in Weltenwinternacht
Erstrebet selig meines Herzens Trieb,
Dass leuchtend Seelenkeime
In Weltengründen wurzeln,
Und Gotteswort im Sinnesdunkel
Verklärend alles Sein durchtönt.


Sterrenhemel boven Terschelling (NL), National Geographic.
 
In de zomer beleefden we de andere zijde hiervan, het is een fundament voor deze winterbeleving:

Weekspreuk 16, 21 - 27 juli
 
Het geestgeschenk in het innerlijk te bergen
Gebiedt mij streng mijn vermoeden,
Opdat rijpend goddelijke gaven,
In zielengronden vruchtend,
Aan de zelfheid vruchten brengen.
 
Zu bergen Geistgeschenk im Innern,
Gebietet strenge mir mein Ahnen,
Dass reifend Gottesgaben
In Seelengründen fruchtend
Der Selbstheit Früchte bringen.Winter door Mieke Mosmuller